«Μα βέβαια, βυθιζόμεθα κυρία...»

* Πριν από 22 χρόνια τραγουδούσατε “Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον”. Σήμερα; 
Σήμερα το δυστύχημα είναι ότι αυτό το τραγούδι το τραγουδάει και η κόρη μου που είναι 11 χρόνων. Και λέω δυστύχημα γιατί αυτό το τραγούδι θα ήθελα να το καταργήσουν οι καιροί, να το καταργήσουν οι συνθήκες. Δυστυχώς εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Αυτό το διάστημα που ζούμε, πέρα από τη στάση μας που πρέπει να είναι καθαρά πολιτική, πρέπει και η τέχνη μας να ακολουθεί αυτόν τον δρόμο. Το να γράφεις ροζ τραγούδια στις μέρες μας δεν λέει τίποτα. Τούτες τις μέρες τελείωσα τη μελοποίηση 12 ποιημάτων του Σκαρίμπα. Ο Σκαρίμπας δεν θεωρείται πολιτικός ποιητής. 85 ποιήματα έχει γράψει όλα κι όλα, μνημεία σουρεαλισμού. Η ποίησή του, ο ανατρεπτικός του λόγος έχουν τέτοια δύναμη, που πιστεύω ότι τέτοιες καταθέσεις είναι απαραίτητες στις μέρες μας. Βέβαια με ένα τραγούδι μπορείς να ξεσηκώσεις τον κόσμο, να τον κατεβάσεις στον δρόμο. Αλλά ο κόσμος δεν έχει μόνο αυτό ανάγκη από την τέχνη. Η ποίηση είναι πάντα ένα πολύ ωραίο αποκούμπι. Σήμερα το να κάνεις ποίηση και να φέρεις ξανά στο προσκήνιο έναν ποιητή σαν τον Σκαρίμπα είναι επαναστατική πράξη. Μας το δίδαξαν αυτό ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης σε δύσκολες στιγμές. 
* Γιατί Σκαρίμπα; 
Γιατί νομίζω ότι έχω τον ίδιο πυροβολισμό στον εγκέφαλο που είχε κι εκείνος. Τον αγάπησα πάρα πολύ και είπα ότι θα επιστρέψω όταν ωριμάσω. Νομίζω ότι τώρα στα 55 χρόνια μου δικαιούμαι να μελοποιήσω ποίηση. 
*Βρίσκετε κάτι επίκαιρο στον Σκαρίμπα; 
Θα σας πω έναν ωραίο στίχο του. Αναφερόμενος σε μια κυρία που βρισκόταν στον Τιτανικό, επίκαιρο μια και προσφάτως η Ελλάδα παρομοιάστηκε με τον Τιτανικό, της λέει: “Μα εκεί που ενώ το πλοίο πλέει ή δεν πλέει / τον πλοίαρχο κρατεί αχνή και κρύα / γρίκισα σαν κάποιο τίναγμα, του λέει / μα βέβαια, βυθιζόμεθα κυρία”. Αν αυτό σήμερα δεν λέει κάτι, ελάτε να συζητήσουμε άλλα πράγματα. Αυτά που μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας είναι πολύ σοβαρές παρακαταθήκες. Η πραγματική τέχνη μπορεί να εμπνεύσει πλάι και στο τραγούδι, το οποίο έχει έναν σαφή κοινωνικό προβληματισμό. 

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Διονύση Τσακνή στους: Νίκο Φίλη – Πόλυ Κρημνιώτη- ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ )