Του Κωστή Παλαμά
(Από τη Φλογέρα του Βασιλιά , Λόγος Όγδοος)
κάτου από σε κ' οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!
Τέτοιος ο κόσμος έγινε μ' εσέ, τα πλούτια του όλα,
θησαυρούς δύναμης, χαράς και τέχνης και σοφίας,
όλα τ' αρνήθηκε για σε, και γίνηκε για σένα
κόσμος φτωχός από το νου, γυμνός από τη γνώση,
κι αστόχαστος και βάρβαρος και παραπεταμένος
στα πόδια σου καλόγερος, ασκητευτής μπροστά σου,
μαράζωμα όλη του η ζωή και ο νους του μοναστήρι.
Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος, με το στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο από τ' όνομά σου
κι από τη σκέπη σου, Κυρά, κι από τ' ανάβλεμμά σου,
μ' ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα,
δυο απέραντα κοντόλογα : Χαίρε, Χαριτωμένη!
Τον πρώτο κόσμο πίνιξες Εσύ, τον πλούσιο κόσμο,
και απ' τον πνιμένο φύτρωσε χρυσόγραφτος ο κρίνος,
και στ' άσπρα και στ' αμάραντα φύλλα του χαρασμένα
τα λόγια τα δοξαστικά : Χαίρε, Χαριτωμένη!
Και τώρα ο κόσμος δείχνεται στόμα θαμμένου αγίου,
γάστρα ενός κρίνου μυστικού, και στην καρδιά του κόσμου,
από τον άγνωστο ασκητή ως το Βουλγαροφάγο
το νικητή που ανέβηκε για να σε προσκυνήσει,
κατάμεσα, Θεοτόκο, Εσύ, λαμπροζωγραφισμένη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου