Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που διηγιόταν όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μόνο μια ιστορία, αλλά πολλές και ξεκίνησαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα κορίτσια και κακούς λύκους, για χαμένα γοβάκια και ερωτοχτυπημένους πρίγκηπες, για έξυπνες γάτες και μικρά μολυβένια στρατιωτάκια, για φιλικούς γίγαντες και σοκολατένια εργοστάσια. Γέμισαν τον κόσμο με λέξεις, ευφυΐα, εικόνες και σπάνιους χαρακτήρες. Παρακίνησαν τον κόσμο να γελάσει, να εντυπωσιαστεί, να συνυπάρξει. Του έδωσαν νόημα. Και από τότε, αυτές οι ιστορίες συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται, λέγοντάς μας χίλιες και μια φορές το «μια φορά κι ένα καιρό...»
Όταν διαβάζουμε, ακούμε ή διηγούμαστε ιστορίες, εξασκούμε τη φαντασία μας, λες και χρειάζεται εξάσκηση για να παραμείνει σε καλή κατάσταση. Μια μέρα, χωρίς καν να το καταλάβουμε, θα επιστρέψει μια από αυτές τις ιστορίες στις ζωές μας, προσφέροντας δημιουργικές λύσεις στα προβλήματα που συναντάμε.
Όταν διαβάζουμε, ακούμε ή αφηγούμαστε ιστορίες δυνατά, συνεχίζουμε μια αρχαία παράδοση, η οποία παίζει σημαντικο ρόλο στην πολιτισμική μας ιστορία, στην έννοια του συνόλου. Οι πολιτισμοί, οι προηγούμενες εποχές και οι προηγούμενες γενιές ενώνονται μέσα από αυτές τις ιστορίες για να μας διδάξουν πως είμαστε ένα σύνολο: Γιαπωνέζοι, Γερμανοί, Μεξικανοί, αυτοί που έζησαν στον 17ο αιώνα, εμείς σημερα, διαβάζοντας όλοι ιστορίες στο Διαδίκτυο, παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλα τα ανθρώπινα όντα με τον ίδιο τρόπο, γιατί, παρά τις τεράστιες διαφορές μας, είμαστε όλοι μέσα μας οι πρωταγωνιστές των ιστοριών. Αντίθετα από άλλους έμβιους οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγωνται και πεθαίνουν, οι ιστορίες διατηρούν τη γονιμότητά τους και παραμένουν αθάνατες. Ιδιαίτερα αυτές της δημοφιλούς παράδοσης που προσαρμόζονται στις περιστάσεις, ανάλογα με το πού λέγονται και γράφονται και όταν αναπαράγονται ή ακούγονται μας κάνουν όλους συγγραφείς τους.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρυλους που άντεξαν στο πέρασμα των αιώνων, από στόμα σε στόμα, μεταφέροντας την ιδέα της δημιουργίας και του πολιτισμικού πλούτου, προκαλώντας την περιέργειά μας και φέρνοντας χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Ήταν μια χώρα που πολύ λίγοι κάτοικοι είχαν πρόσβαση στα βιβλία. Αυτή η ιστορία όμως έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει. Σήμερα οι ιστορίες φτάνουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας του Μεξικό. Και όταν βρίσκουν αναγνώστες, οι ιστορίες εκπληρώνουν το σκοπό τους, να δημιουργούν ένα σύνολο, μια οικογένεια, άτομα δηλαδή που είναι πιο πιθανό με αυτόν τον τρόπο να βρουν την ευτυχία σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Συγγραφέας: Francisco Hinojosa - Mexico
(Απόδοση στα Ελληνικά: Τερέζα Π. Λίτσα)

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου)
Στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Με αφορμή τον εορτασμό, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου οργανώνει εκδηλώσεις για τους μικρούς φίλους του. Τα παιδιά έχουν μια ωραία αφορμή ώστε να μάθουν περισσότερα για το βιβλίο, να γνωρίσουν συγγραφείς και εικονογράφους, να παρακολουθήσουν θεατρικά και μουσικά δρώμενα, να συμμετάσχουν σε εκπαιδευτικά παιχνίδια αλλά και εικαστικά εργαστήρια.
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Την εορτή καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People - ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με στόχο να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Για τον εορτασμό στην Ελλάδα είναι υπεύθυνο το ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ - ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος κάθε χρόνο αναλαμβάνει τη μετάφραση και την εκτύπωση του υλικού.