Επί τη Λαμπροφόρω Αναστάσει

Ὅσοι λόγοι καί ἄν εἰπωθοῦν, ὅσα κείμενα καί ἄν γραφοῦν, δέν θά μπορέσουν νά ἐκφράσουν σέ ὅλη του τήν πληρότητα τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, πού τήν τη φωτοπερίχυτη αὐτή νύχτα πανηγυρίζουμε...
Γι` αὐτό καί καταφεύγουμε στίς πιό εὐαίσθητες ψυχές, τούς ποιητές, οἱ ὁποῖοι μέ τούς στίχους τους ὕμνησαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μἐ πρῶτο τό Στέλιο Σπεράντζα, νά ἀνιχνεύει τό βαθύτερο νόημά της:

«Ἀνάσταση! Τά σήμαντρα χτυποῦν! 

Στόν κόσμο αὐτό, ἄς μάθουν ν᾿ ἀγαποῦν, 

ὅσοι τό μῖσος ἔσπειραν κι’ ἄς ποῦν 

“Χριστός Ανέστη” ἐτούτη τήν ἡμέρα.» 

Αὐτοί οἱ ἁπλοί στίχοι εἶναι πού ἐκφράζουν τό πανανθρώπινο μήνυμα τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, πού ἐφέτος, κατ` εὐτυχῆ σύμπτωση, ἑορτάζεται ταυτόχρονα ἀπό ὅλους τούς Χριστιανούς.
Γιατί πάνω καί πέρα ἀπό ὅλα, ἡ Ἀνάσταση είναι ὁ δοξαστικός ὕμνος τῆς ἀγάπης καί ἡ καταπόθηση τοῦ μίσους!

Μιᾶς ἀγάπης ἀνείπωτης καί πρωτόγνωρης, μιᾶς ἀγάπης χωρίς ὅρους καί ὅρια, πού ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι πεινοῦν καί διψοῦν γιά ἀγάπη καί δικαιοσύνη!
Εἶναι ἡ ἀσύλληπτη στήν ἀνθρώπινη νόηση ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, πρός τόν καθένα μας χωριστά, ἡ ὁποία ἀνεβαίνει στό Σταυρό, καταβαίνει στόν Ἅδη, νικά τόν πατέρα τοῦ μίσους, ἀνοίγει δρόμο γιά μιά νέα ζωή καί μᾶς καλεῖ νά τήν ἐνστερνισθοῦμε.
Ἀρκεῖ καί ἐδῶ ν` ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ Κώστα Βάρναλη:

«Ἀνάσταση εἶναι σήμερα! 

Ὁλοι ἔχουνε στήν καθαρή ψυχή Ἀπρίλη μῆνα. 

Εἰρήνη! Εἰρήνη! 

Φιληθῆτε ὀχτροί μαζί καί φίλοι.» 

 Κι` ἄν ἡ ψυχή μας σκιάζεται, «παραδαρμένη ἀπό τό κρῖμα», ἄν ἡ ζωή μας φαίνεται θαμμένη κάτω ἀπό τῆς ἀνέχειας καί τῶν δυσκολιῶν τό ἀσήκωτο λιθάρι, ἄς στρέψουμε τό βλέμμα μας στόν Κενό Τάφο καί ἄς προσευχηθοῦμε μαζί μέ τόν ποιητή Νίκο Γκάτσο:

«Μές στῶν καιρῶν τήν ἀνημποριά, διῶξε τό γρέγο καί τό βοριά, 

καί ξαναγύρισε Ἥλιε στή γῆ 

μέ τοῦ θριάμβου σου τήν κραυγή. 

Ὅτι σύ εἶ ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή καί ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ. 

Ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος». 

Γιατί, ὅπως διαπιστώνει καἰ ὁ Κωστής Παλαμάς, ἀπευθυνόμενος στἰς Μυροφόρες:

«Δέν εἶναι μνῆμα͘ ὁ κόσμος εἶναι, ὁ τελειωμένος, 

πού χάσκει ὁλαδειανός καί κατρακυλισμένος, 

καί στερνοδείχνεται σέ σᾶς, τριπλῆ λατρεία, 

σέ σᾶς, Μαγδαληνή, Σαλώμη, ἐσύ, ὦ Μαρία! 

Ἀπ’ τή δική σας, τήν ἀφάνταστη εὐτυχία, 

δῶστε τῆς γῆς, κάθε ψυχῆς καί κάθε ἀνθρώπου, 

κάθε λαοῦ, κάθε πατρίδας, κάθε τόπου!» 

Καί τή δική μας τήν Πατρίδα ἄς φωτίσει ἡ Λαμπρή Ἡμέρα τοῦ Κυρίου, πρός τήν ὁποία ὁ ἴδιος ποιητής ἀπευθύνεται, γράφοντας:

“Δείξε φιλί ἀναστάσιμο καί στήν Ἑλλάδα πάλι, Λαμπρή, 

πρόσταξε τοῦ ὄκνου οἱ δαίμονες νά πέσουν καί τοῦ μίσους νεκροί, 

στῆσε μας τῆς θυσίας βωμούς καί τῆς ἀγάπης, Λαμπρή, 

γιά μιάν ἀπίστευτη στό θάμα τῶν Ἑλλήνων γέννα! Μπορεῖ...» 

Εὐλογημένοι Χριστιανοί! Χαίρετε, καί πάλιν ἐρώ Χαίρετε! Χαίρετε καί μή φοβεῖσθε!
Ὁ Γεώργιος Βερίτης ἀναφωνεῖ ἀπόψε μαζί μας:

«Στήν Ἀναστάσιμη χαρά, 

φυτρώνουν μέσα μας φτερά, 

κι ἀντάμα ξεκινᾶμε... 

Ὅλοι μαζί!

 Ἄνοιξη μπῆκε γιά καλά 

κι ἀνθίζουν κῆποι ἐντός μας. 

Πλάκες, πού στέκατε βαριές 

στά μνήματα καί στίς καρδιές 

σᾶς ἔσπασε ὁ Χριστός μας.» 

Ψάλλοντας μαζί τό νικητήριο παιάνα «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», εὔχομαι ἀπό καρδιᾶς σέ ὅλους καί ἰδιαίτερα πρός τούς νέους μας, εὐλογημένο Πάσχα καί Χρόνους Πολλούς, ὑγιεινούς, πλημμυρισμένους ἀπό τό φῶς τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδος!
 † O ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄