Στην παλιά καθολική Σύρο...

Κώστας Ουράνης (1890-1953)

"Η Σύρος, από τη θάλασσα, είναι σα μία εξαίσια ακουαρέλα. Δύο ψηλοί κωνικοί λόφοι, σκεπασμένοι από τη ρίζα τους ως την κορφή τους με άσπρα, ρόδινα και γαλάζια σπίτια, καθρεφτίζονται πάνω στα γαλήνια νερά. Οι δύο αυτοί λόφοι είναι δύο κόσμοι. Ο ένας είναι η νέα πόλη, η Ερμούπολις, που φάνηκε μια εποχή να δικαιολογεί την ονομασία της, γιατί είχε γίνει ένα μεγάλο εμπορικό και ναυτικό κέντρο. Είχε φαρδιούς και ίσιους δρόμους, μεγάλα συμμετρικά σπίτια και μια μεγάλη πλακοστρωμένη πλατεία, όπου τ' απογεύματα μαζεύεται η καλή κοινωνία της Σύρου για ν' ακούει τη φιλαρμονική να παίζει παλιές όπερες και για ν' αλληλοκοιτάζεται. Είναι μια πόλη ευπρόσωπη- και ξεπεσμένη. Η ναυτική και εμπορική της κίνηση είναι, σήμερα, ασήμαντη. Τα περισσότερα καταστήματα της στην παραλία, που τα βράδια φωτίζονται με πολύχρωμα λαμπιόνια, δεν πουλάνε παρά λουκούμια- τα περίφημα συριανά λουκούμια, που όλοι οι ταξιδιώτες των βαποριών της γραμμής θεωρούν καθήκον τους να βγουν και ν' αγοράσουν και να τα πάνε δώρο στους δικούς τους...
 Κώστας Ουράνης: ΤΑΞΙΔΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ, 
 Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ