Ένα ποίημα για τον Αύγουστο

Σκορπά το κλήμα γύρω τους χυμούς του 

Τρυγούν μέσα στ' αμπέλι τα σταφύλια. 

Κι' απ' τη γυρτή του μπαλκονιού μας γρύλλια, 

Μέσα στ’ απομεσήμερο τ' Αυγούστου, 

 Η μυρουδιά του πατημένου μούστου 

Στην κάμαρά μας μπαίνει την ανήλια, 

Κ' ηδονικά χαϊδεύει μου τα χείλια 

 Το κλήμα με τους ώριμους καρπούς του. 

 Τριγύρω μας απλώνει πονηρά 

Τη μέθη με τα φλόγινα φτερά. 

Δε φταίμε μεις αν μέσα στις καρδιές μας 

 Ξυπνούν αμαρτωλές οι επιθυμιές μας... 

Ζεστό τ' απομεσήμερο τ' Αυγούστου, 

Μεθυστικιά κ' η μυρουδιά του μούστου. 

 Χανιά 1917 - ΔΩΡΑ ΜΟΑΤΣΟΥ 

 Λίγοι γνωρίζουν την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου (1895-1979), σύζυγο του Κώστα Βάρναλη. Πολλά χρόνια πριν την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής (το 1927), η Μοάτσου συνεργαζόταν με το περιοδικό "Νουμάς", φιλολογικό όργανο των δημοτικιστών. Τον Ιούνιο του 1919, στο περιοδικό δημοσιεύτηκε ένα ποίημα που είχε γράψει η ίδια δυο χρόνια νωρίτερα στα Χανιά, εμπνευσμένο από τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού. Το ποίημα ήταν αφιερωμένο "Στ' αδέρφια μου Κ.Μ.-Χ.Λ.", όπως αναγραφόταν σχετικά…

 ΠΗΓΗ: http://ola-ta-kala.blogspot.gr/