(Never Judge A Book By Its Movie)
Γράφει ο Σωτήρης Πετρίδης
Από τη γένεση του κινηματογράφου, η μεταφορά έργων από άλλα μέσα ήταν συχνό φαινόμενο. Ένα από αυτά, που κατέχει και το μεγαλύτερο ποσοστό μεταφορών, είναι η λογοτεχνία. Ακόμη και όταν οι ταινίες είχαν διάρκεια περίπου δέκα λεπτών, υπήρχαν διασκευασμένα σενάρια από τη λαϊκή ή την κλασική λογοτεχνία.
Η άντληση ιστοριών από τη λογοτεχνία συνεχίστηκε και τα μετέπειτα χρόνια για να μας δώσει σημαντικά κινηματογραφικά έργα, όπως η Casablanca (Curtiz, 1942), το Όσα παίρνει ο Άνεμος (Fleming, 1939) και η Σιωπή των Αμνών (Demme, 1991). Επίσης, πολλά κινηματογραφικά blockbuster προέρχονται από τη λογοτεχνία, όπως ο Harry Potter και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.
Λόγω της μεγάλης έκτασης κινηματογραφικών μεταφορών από τη λογοτεχνία, έχουν ξεκινήσει θεωρητικές συζητήσεις για το κατά πόσο είναι πιστές αυτές οι μεταφορές στα αρχικά κείμενα.
Όσον αφορά στην παραγωγή, υποστηρίζεται ότι ο κινηματογράφος είναι αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας, σε αντίθεση με τη λογοτεχνία. Βέβαια, η βασική τους διαφορά είναι το γλωσσικό σύστημα με το οποίο αφηγούνται – η λογοτεχνία με λέξεις και ο κινηματογράφος με εικόνες.
Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Αμερικής, ο Alfred Hitchcock, αντλούσε πολύ συχνά θέματα για τις ταινίες του από τη λογοτεχνία. Μία από αυτές είναι και το Psycho (Hitchcock, 1960), το οποίο βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Robert Bloch που κυκλοφόρησε το 1959. Αν και πολλές φορές μεγάλα λογοτεχνικά κείμενα έχουν μεταφερθεί, όχι με μεγάλη επιτυχία, στην οθόνη, εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Μια ταινία η οποία ανήκει στα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου να προέρχεται από μια μέτρια νουβέλα.
Όπως αναφέρει και ο Τρυφώ στη διάσημη συνέντευξη που είχε πάρει από τον ίδιο τον Hitchcock, η νουβέλα είναι αισχρά παραπλανητική. Ακόμη και ο Hitchcock παραδέχτηκε ότι το μόνο που του άρεσε από τη νουβέλα ήταν ο ξαφνικός θάνατος της πρωταγωνίστριας. Η επιλογή αυτής της νουβέλας έγινε βάσει των κριτηρίων με τα οποία επέλεγε ο Hitchcock τις πηγές των σεναρίων του, ένα λογοτεχνικό κείμενο το οποίο δεν αποτελεί αριστούργημα και μια αρεστή κεντρική ιδέα.
Ο Hitchcock έλεγε ότι διαβάζει μια φορά την ιστορία και αν του ταιριάζει η ιδέα ξεχνάει εντελώς το βιβλίο και κάνει κινηματογράφο.
Αυτό αποδεικνύει την μη αναγκαιότητα ύπαρξης πιστότητας στο αρχικό κείμενο.
"‘Ένα μέτριο μυθιστόρημα μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μίας άριστης ταινίας ή και το αντίθετο".
Παραποιώντας λίγο μία γνωστή ρήση, θα ήθελα να κλείσω αυτό το άρθρο με τη φράση του τίτλου – "so, don't judge a book by its movie".
Πηγή: http://www.exostispress.gr/
(Για το BookSyros: Αλεξάνδρα Γρ.)
Γράφει ο Σωτήρης Πετρίδης
Από τη γένεση του κινηματογράφου, η μεταφορά έργων από άλλα μέσα ήταν συχνό φαινόμενο. Ένα από αυτά, που κατέχει και το μεγαλύτερο ποσοστό μεταφορών, είναι η λογοτεχνία. Ακόμη και όταν οι ταινίες είχαν διάρκεια περίπου δέκα λεπτών, υπήρχαν διασκευασμένα σενάρια από τη λαϊκή ή την κλασική λογοτεχνία.
Η άντληση ιστοριών από τη λογοτεχνία συνεχίστηκε και τα μετέπειτα χρόνια για να μας δώσει σημαντικά κινηματογραφικά έργα, όπως η Casablanca (Curtiz, 1942), το Όσα παίρνει ο Άνεμος (Fleming, 1939) και η Σιωπή των Αμνών (Demme, 1991). Επίσης, πολλά κινηματογραφικά blockbuster προέρχονται από τη λογοτεχνία, όπως ο Harry Potter και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.
Λόγω της μεγάλης έκτασης κινηματογραφικών μεταφορών από τη λογοτεχνία, έχουν ξεκινήσει θεωρητικές συζητήσεις για το κατά πόσο είναι πιστές αυτές οι μεταφορές στα αρχικά κείμενα.
Όσον αφορά στην παραγωγή, υποστηρίζεται ότι ο κινηματογράφος είναι αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας, σε αντίθεση με τη λογοτεχνία. Βέβαια, η βασική τους διαφορά είναι το γλωσσικό σύστημα με το οποίο αφηγούνται – η λογοτεχνία με λέξεις και ο κινηματογράφος με εικόνες.Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Αμερικής, ο Alfred Hitchcock, αντλούσε πολύ συχνά θέματα για τις ταινίες του από τη λογοτεχνία. Μία από αυτές είναι και το Psycho (Hitchcock, 1960), το οποίο βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Robert Bloch που κυκλοφόρησε το 1959. Αν και πολλές φορές μεγάλα λογοτεχνικά κείμενα έχουν μεταφερθεί, όχι με μεγάλη επιτυχία, στην οθόνη, εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Μια ταινία η οποία ανήκει στα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου να προέρχεται από μια μέτρια νουβέλα.
Όπως αναφέρει και ο Τρυφώ στη διάσημη συνέντευξη που είχε πάρει από τον ίδιο τον Hitchcock, η νουβέλα είναι αισχρά παραπλανητική. Ακόμη και ο Hitchcock παραδέχτηκε ότι το μόνο που του άρεσε από τη νουβέλα ήταν ο ξαφνικός θάνατος της πρωταγωνίστριας. Η επιλογή αυτής της νουβέλας έγινε βάσει των κριτηρίων με τα οποία επέλεγε ο Hitchcock τις πηγές των σεναρίων του, ένα λογοτεχνικό κείμενο το οποίο δεν αποτελεί αριστούργημα και μια αρεστή κεντρική ιδέα.
"‘Ένα μέτριο μυθιστόρημα μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μίας άριστης ταινίας ή και το αντίθετο".
Παραποιώντας λίγο μία γνωστή ρήση, θα ήθελα να κλείσω αυτό το άρθρο με τη φράση του τίτλου – "so, don't judge a book by its movie".
Πηγή: http://www.exostispress.gr/
(Για το BookSyros: Αλεξάνδρα Γρ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου