Εμμανουήλ Ροΐδης και εκλογές…

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης  σκιαγραφεί την προεκλογική περίοδο της εποχής του και με ποιο τρόπο οι υποψήφιοι προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους

«… Την ημέραν που επήγα να αποχαιρετήσω ευρήκα εκεί πολύ κόσμο, αγροφύλακες, δασκάλισσες, ταμπάκηδες, φαναρτζήδες, διάκους, καντηλανάφτες, σκουπιδοξύτες, και αυτόν ακόμη τον μπόγια των σκύλων. 
Ο βουλευτής εκρατούσε ένα κατάστιχο κι εσημείωνε τα ονόματα και τι ζητούσεν ο καθένας. Όταν ήρτεν η δική μου σειρά μου είπεν ότι δεν του περισεύει τίποτε καλόν εις την Σύραν και να πάγω να με βολέψη καλλίτερα εις τας Αθήνας. Εγώ θα προτιμούσα τη Σύρα..μ’ εθάμπωνεν όμως η ανωτέρα θέση και τα γαλόνια του λοχία. 

Από την άλλη μέρα ήρχισα να τρεχω για να ξεκάμω το κτήμα, τα’ ορνιθαριό, τα γίδια και τα γουρούνια μου… 
Το άλλο πρωί ήμαστε εις την Αθήνα. Εβόλεψα τους δικούς μου σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο κι έτρεξα να εύρω τον βουλευτή. Ύστερα από την τόση αγάπη της Σύρας επερίμένα πως θα με φιλήση. Μα εις την Αθήνα είχε γίνη σοβαρός. Μου είπεν ότι η «θέσις των υπουργικών βουλεύτων είναι δύσκολο δια το [πλήθος των απαιτήσεων». , θα προσπαθήση όμως να μου εύρη μίαν «μικράν» θέσιν και να περάσω μετά από οκτώ μέρες. 
Αυτά ξερά – ξερά και ούτε ένα κάθισε, ούτε ένα τσιγάρο, ούτε ένα λόγο για την υποτροφία του γυιού μου ή της κόρης μου το λοχία. Ήθελα να μείνω λιγάκι με την ελπίδα πως θα θυμηθή, είχεν όμως πολλήν εργασίαν εργασίαν .
Τον αποχαιρέτησα με βαρειά καρδιά και ξαναπήγα μετά οκτώ μέρες. Μου είπαν πως ήτανε εις την Βουλή, την άλλη μέρα εις τη στρατιωτική λέσχη και την επομένη δεν ξεύρω πού...»*
(*Απόσπασμα από το αφήγημα  «Το παράπονο του νεκροθάφτη»)
Η ζωή του νοικοκύρη Συριανού έγινε κυριολεκτικά κόλαση. Εύπιστος όπως ήταν και ασυγχώρητα αφελής, αφέθηκε να παρασυρθεί από τις απατηλές υποσχέσεις του βουλευτή και να πιστέψει ότι η οικογένειά του θα εξασφαλιζόταν και θα ζούσε παραδεισένια ζωή...

 ΠΗΓΗ: https://antichainletter.wordpress.com/