Γράφει η Κατερίνα Μαλακατέ
Είμαι από κείνους τους γρήγορους αναγνώστες-αν με αφήσεις, αν με αφήσω- μπορώ να σαρώσω εύκολα πολλές σελίδες, με συγκέντρωση και παλμό, να σου πω έπειτα με σαφήνεια το κεντρικό θέμα και την βασική άποψη. Αν με αφήσεις στα ελληνικά διαβάζω περίπου 100-120 σελίδες την ώρα, όταν δεν διαβάζω διαγώνια. Αν διαβάζω φωτογραφικά και διαγώνια, δεν θέλετε να ξέρετε.
Αυτή η ευχέρεια ήταν βολική στο σχολείο, ακόμα βολικότερη στο Πανεπιστήμιο κι ως ένα βαθμό σε αυτήν οφείλεται η ενασχόλησή μου με τα βιβλία ως παιδί- τα περιοδικά, τα κόμικς, τα βιβλία με εικόνες τελείωναν πάντα πολύ γρήγορα, χρειαζόμουν πολλές λέξεις για να με κρατήσουν απασχολημένη.
Μεγαλώνοντας, και κυρίως μέσω της ποίησης, έμαθα τον εαυτό μου να διαβάζει πιο αργά. Άρχισα να παίζω διανοητικά παιχνίδια, να με βάζω να σκηνοθετήσω την εικόνα της περιγραφής, να διαβάζω σαν να διάβαζα φωναχτά, να διαβάζω φωναχτά. Με λίγα λόγια με έμαθα να ονειροπολώ. Κι είμαι ευγνώμων για αυτό. Αυτό, το δημιούργησαν τα ίδια τα βιβλία.
Δεν είμαι της άποψης πως έχει σημασία το πόσο γρήγορα διαβάζει κανείς. Εμένα με νοιάζουν τα διαβάσματα. Τι διαβάζεις, πόσο αυτό που διάβασες κατακάθεται μέσα σου. Δεν θα έλεγα σε κανέναν «Α, διαβάζεις αργά, είσαι μάλλον αδιάφορος για την λογοτεχνία και σνομπ». Δεν θα αποφαινόμουν ποτέ «Αυτοί που διαβάζουν γρήγορα είναι καταναλωτές- αναγνώστες».
Η ανάγνωση είναι προσωπική, μοναχική. Αυτή είναι η γοητεία της, η μαυλιστική της δύναμη. Στην ανάγνωση δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν παρά μόνον στον εαυτό του. Και δεν θα έπρεπε.
Υ.Γ. Για αυτό, για πείτε -χωρίς φόβο και δίχως πάθος- πόσο αργά ή γρήγορα διαβάζετε; Θα θέλατε να την πείτε στον συνάνθρωπό σας για την ταχύτητά του στην ανάγνωση; Και τελικά πόσα βιβλία πρέπει να διαβάζουμε τον μήνα;
ΠΗΓΗ: http://diavazontas.blogspot.gr/ >
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου