«Δάσκαλοί μου υπήρξαν οι παραμυθάδες του χωριού μου»
(Αποσπάσματα από τη συνέντευξη
του Γιάννη Καλπούζου στην Στεφανία Τζακώστα
για το https://bookpress.gr/ με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «ἐρᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα»- εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ)
Μιλώ στα βιβλία μου για όσα με απασχολούν. Ωστόσο όχι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο στο ακέραιο. Προϋπάρχει το αρχικό και κεντρικό θέμα, όμως ως αντικείμενο μελέτης και ζύμωσης με όσα θα προκύψουν στην πορεία. Στη συνέχεια αναπτύσσονται κι άλλα ζητήματα και σε όλα οι ήρωες ενεργούν τρόπον τινά αυτόβουλα, δεν είναι οι μαριονέτες μου που τους καθοδηγώ. Ξανοίγεται μπροστά μου ένα πεδίο μάχης ιδεών, αντικρουόμενων, διαφορετικών, συγγενικών ή σε πλήρη αντίθεση με τη δική μου κοσμοθεωρία. Κάθε ήρωας και ένας άλλος νους, κόσμος και χαρακτήρας.
Μέσα από μάχες, αντιπαλότητες, συγκρούσεις και ώσμωση προχωρά το κείμενο και το ξεδίπλωμα των απόψεων όλων, μέσα στις οποίες εμφιλοχωρούν και οι δικές μου ωστόσο όχι πάντα από έναν ήρωα κι όχι με σαφή τρόπο. Περιπλέκονται στα λόγια πολλών, αλλοιώνονται εν μέρει, φαίνεται και να αποκαθηλώνονται ενίοτε. Βεβαίως οι γνώσεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις απόψεις. Οι γνώσεις έρχονται να συνδράμουν στο κτίσιμο των χαρακτήρων των ηρώων και των απόψεών τους...
Ήθελα να μιλήσω για το Βυζάντιο, το μυθώδες, ερωτικό, θρήσκο και θρησκόληπτο, αμφιλεγόμενο, αμαρτωλό και άγνωστο στους πολλούς… Κι αυτό σε συνάρτηση με το ενδιαφέρον μου για τον ελληνισμό και τη συνέχειά του. Όσον αφορά την Κωνσταντινούπολη ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και δεν μπορούσε να λείψει, όλα συνέβαιναν εκεί. Η Αθήνα ως σύμβολο της αρχαίας δόξας αλλά και για τη στάση που κράτησε ο Ελλαδικός χώρος στο ζήτημα της Εικονομαχίας είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να την εντάξω...
Μέσα απ’ τον έρωτα ο άνθρωπος αγγίζει τη μέθη της ζωής και την αγιοσύνη», λέτε σε κάποιο σημείο. Κατά κάποιο τρόπο, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του, το Εράν είναι ένα βιβλίο για τον έρωτα. Ο έρωτας στο «ἐρᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα» έχει τουλάχιστον τρεις εκφάνσεις.
Ο έρωτας για το άλλο πρόσωπο, ο έρωτας για το χρέος ή την πατρίδα και ο έρωτας για την πίστη, τον Χριστό. Όπως ανέφερα και στην αρχή, η εποχή προσφερόταν για το θέμα που βρίσκεται στο προσκήνιο της θεματολογίας, την εικόνα μας. Κι η εικόνα μας, ως εξωτερική μορφή και ως γενικότερη άποψη για τον εαυτό μας, εμπλέκεται σε όλες τις εκφάνσεις που πραγματεύεται το «ἐρᾶν»…
Δάσκαλοί μου υπήρξαν οι παραμυθάδες του χωριού μου, η δική μου άσκηση και μαθητεία και η περιπετειώδης μα όχι και τόσο γοητευτική ζωή μου έως τα είκοσι πέντε μου χρόνια. Επίσης εν γένει τα βιβλία, χωρίς συγκεκριμένο πρότυπο συγγραφέα…”
(Διαβάστε την πλήρη συνέντευξη του Γιάννη Καλπούζου με μια επίσκεψη στο https://bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/11555-giannis-kalpoyzos-eran-byzantina-amartimata-psyxogiostzakosta
ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/
(Αποσπάσματα από τη συνέντευξη
του Γιάννη Καλπούζου στην Στεφανία Τζακώστα
για το https://bookpress.gr/ με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «ἐρᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα»- εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ)
Μιλώ στα βιβλία μου για όσα με απασχολούν. Ωστόσο όχι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο στο ακέραιο. Προϋπάρχει το αρχικό και κεντρικό θέμα, όμως ως αντικείμενο μελέτης και ζύμωσης με όσα θα προκύψουν στην πορεία. Στη συνέχεια αναπτύσσονται κι άλλα ζητήματα και σε όλα οι ήρωες ενεργούν τρόπον τινά αυτόβουλα, δεν είναι οι μαριονέτες μου που τους καθοδηγώ. Ξανοίγεται μπροστά μου ένα πεδίο μάχης ιδεών, αντικρουόμενων, διαφορετικών, συγγενικών ή σε πλήρη αντίθεση με τη δική μου κοσμοθεωρία. Κάθε ήρωας και ένας άλλος νους, κόσμος και χαρακτήρας.
Μέσα από μάχες, αντιπαλότητες, συγκρούσεις και ώσμωση προχωρά το κείμενο και το ξεδίπλωμα των απόψεων όλων, μέσα στις οποίες εμφιλοχωρούν και οι δικές μου ωστόσο όχι πάντα από έναν ήρωα κι όχι με σαφή τρόπο. Περιπλέκονται στα λόγια πολλών, αλλοιώνονται εν μέρει, φαίνεται και να αποκαθηλώνονται ενίοτε. Βεβαίως οι γνώσεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις απόψεις. Οι γνώσεις έρχονται να συνδράμουν στο κτίσιμο των χαρακτήρων των ηρώων και των απόψεών τους...
Ήθελα να μιλήσω για το Βυζάντιο, το μυθώδες, ερωτικό, θρήσκο και θρησκόληπτο, αμφιλεγόμενο, αμαρτωλό και άγνωστο στους πολλούς… Κι αυτό σε συνάρτηση με το ενδιαφέρον μου για τον ελληνισμό και τη συνέχειά του. Όσον αφορά την Κωνσταντινούπολη ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και δεν μπορούσε να λείψει, όλα συνέβαιναν εκεί. Η Αθήνα ως σύμβολο της αρχαίας δόξας αλλά και για τη στάση που κράτησε ο Ελλαδικός χώρος στο ζήτημα της Εικονομαχίας είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να την εντάξω...
Μέσα απ’ τον έρωτα ο άνθρωπος αγγίζει τη μέθη της ζωής και την αγιοσύνη», λέτε σε κάποιο σημείο. Κατά κάποιο τρόπο, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του, το Εράν είναι ένα βιβλίο για τον έρωτα. Ο έρωτας στο «ἐρᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα» έχει τουλάχιστον τρεις εκφάνσεις.
Ο έρωτας για το άλλο πρόσωπο, ο έρωτας για το χρέος ή την πατρίδα και ο έρωτας για την πίστη, τον Χριστό. Όπως ανέφερα και στην αρχή, η εποχή προσφερόταν για το θέμα που βρίσκεται στο προσκήνιο της θεματολογίας, την εικόνα μας. Κι η εικόνα μας, ως εξωτερική μορφή και ως γενικότερη άποψη για τον εαυτό μας, εμπλέκεται σε όλες τις εκφάνσεις που πραγματεύεται το «ἐρᾶν»…
Δάσκαλοί μου υπήρξαν οι παραμυθάδες του χωριού μου, η δική μου άσκηση και μαθητεία και η περιπετειώδης μα όχι και τόσο γοητευτική ζωή μου έως τα είκοσι πέντε μου χρόνια. Επίσης εν γένει τα βιβλία, χωρίς συγκεκριμένο πρότυπο συγγραφέα…”
(Διαβάστε την πλήρη συνέντευξη του Γιάννη Καλπούζου με μια επίσκεψη στο https://bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/11555-giannis-kalpoyzos-eran-byzantina-amartimata-psyxogiostzakosta
ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου