Μάνος Ελευθερίου

«Συνοικισμός», 

Ποιήματα 1954-196

10 Δεκεμβρίου 19

«Δεν ήτανε τόσο η λύπη για το θάνατο,

όσο η λύπη για τη συνήθεια του θανάτου

και κάτι άλλα μικροπράγματα που σε τρομάζουν

και κάτι άλλα που πιο πολύ σε κάνουν να θυμάσαι

παρά να επιθυμείς…»

 (Αφηγείται ο Μάνος Ελευθερίου)

«Σαν σήμερα, στις 10 Δεκεμβρίου 1962, κυκλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο, «Συνοικισμός».  Θυμάμαι με τι αγώνα το ΄γραφα, κυριολεκτικά μονάχος. Πόσο μονάχος πάσκισα να γράφω πράγματα χειροπιαστά, με πραγματικές αναμνήσεις προσώπων και καταστάσεων, σχεδόν σαν ιστορικός. Ερχόμουν με άδεια  από το στρατό και κλεινόμουν μέσα, ολόκληρο σαρανταοχτάωρο.

Και πότε είδα πραγματικές διακοπές ή ξεκούραση, έξω από 2-3 φορές, για λίγες μέρες. Όλα αυτά λειάνθηκαν τώρα^.  σαν κοτρώνες που πέσαν στη θάλασσα και ύστερα από χρόνια γίνονται στρογγυλές ή σπάνε και γίνονται αναρίθμητα βότσαλα.

Αυτά τα βότσαλα είναι τα ποιήματά μου…»*

 

«Μόλις είχα τελειώσει το στρατό, ετών είκοσι τεσσάρων. Ήταν μια ιδιωτική έκδοση. Με είχε στείλει μία κυρία σε ένα γνωστό της τυπογράφο, του πήγα τα χειρόγραφα και τυπώθηκε το βιβλίο «ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ». Είχε πολλά λάθη μέσα, δεν ήξερα και τίποτα, δεν φανταζόμουν ότι έπρεπε να κάνεις διορθώσεις, πριν βγει το σύνολο των αντιτύπων. Το είχα στείλει σε ορισμένους ανθρώπους του χώρου και έκτοτε αγνοείται η τύχη του…

Έχω κρατήσει μόνο ένα αντίτυπο. Τώρα που τα ξαναδιαβάζω διαπιστώνω ότι κάποια από εκείνα τα ποιήματα είναι πολύ καλύτερα από αυτά που γράφω τώρα. Ίσως κάποια στιγμή να ασχοληθώ και να σώσω μερικά από αυτά…»**

  * Απόσπασμα από το βιβλίο-αυτοβιογραφία του Μ. Ελευθερίου:

  «Μαλαματένια λόγια» - 

  Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

**Απόσπασμα από συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου 

στον Χρ. Α. Μιχαήλ για το Musicheaven.