Άρωμα μαστίχας

Συγγραφή:  Ελένη Χωρεάνθη

Εικονογράφηση: Εύα Καραντινού

Εκδόσεις : "ΑΓΚΥΡΑ"

 

Γιατί η Μυρτώ και η Κλειώ επιμένουν τόσο να περάσουν το καλοκαίρι στη Χίο, πονοκεφαλιάζοντας τη μητέρα τους, την κυρία Ερμίνα; Θέλουν μονάχα να εκπληρώσουν το τάμα τους; Ή μήπως υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος, που κανείς δεν μπορεί να τον μαντέψει;

Οι διακοπές στο νησί της μαστίχας κρύβουν πολλές εκπλήξεις για τα κορίτσια. Το μυστηριώδες άσπρο σπίτι απέναντι από το δικό τους και ο ερχομός της οικογένειας με τα πολλά παιδιά περιπλέκουν ευχάριστα τα πράγματα… Μια ιστορία που όχι μόνο δεν έχει θαφτεί για πάντα σε παλιά σκονισμένα βιβλία, αλλά ζωντανεύει στο κάθε βήμα, βάζοντας τα δικά της αινίγματα και δίνοντας τις δικές της λύσεις…

«... Ταξίδεψαν πρωί με το πιο γρήγορο καράβι. Η μέρα ήταν υπέροχη, μια θάλασσα τελείως ακύμαντη, γαλήνια. Τον Κάβο Ντόρο τον πέρασαν μ' ένα δυνατό, αλλά σύντομο ταρακούνημα κι ύστερα πάλι κάλμα. Το υπόλοιπο ταξίδι ήταν απόλαυση. Έφτασαν στο νησί το βραδάκι, την ώρα που η προκυμαία ήταν γεμάτη κόσμο και ζωηρή κίνηση…

Μόλις πάτησαν το πόδι τους στην προκυμαία, μια θεσπέσια μοσχοβολιά τρύπησε τα ρουθούνια τους. Τα κορίτσια παραξενεύτηκαν. Είχαν ακούσει πολλά από τους γονείς τους για το νησί, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν ποτέ πως θα
«άκουγαν»,  όπως λένε χαρακτηριστικά οι Χιώτες, ένα τέτοιο μοσχοβόλημα.

«Μαμά, τι άρωμα είναι αυτό;" βιάστηκε να ρωτήσει η Μυρτώ.

«Εγώ ξέρω!" έτριψε τα χέρια της η Κλειώ.»Είναι άρωμα, πώς το λένε... λεμονιάς! Ναι, έχει πολλά περιβόλια το νησί. Κάνουν και... γλυκό με άνθη λεμονιάς..."

«Με άνθη τριανταφυλλιάς κυρίως, εξήγησε η μαμά, με ροδοπέταλα. Με άνθη λεμονιάς κάνουν ανθόνερο για τα γλυκά. Κάνουν όμως και γλυκό με άνθη λεμονιάς, έχεις δίκιο…»

 BookSyros:  Η συνέχεια στο βιβλίο