«Τα μπουκουμπάρδια»

(Απόσπασμα διηγήματος από το βιβλίο του Δημοσθένη Παπαμάρκου «ΓΚΙΑΚ»- Εκδ. ΠΑΤΑΚΗ)

«Της αγια-Μαρίνας γλύκα

παίρνουνε όλα τα σύκα» (Παροιμία)

 «Ε, μα, βλέπεις λοιπόν που δεν ξέρεις να τρως; Βλέπεις; Αυτά δω να διαλέγεις. Τα μικρά, τα μαύρα. Αυτά είναι τα πιο ωραία. Τα μπουκουμπάρδια. Αυτά είναι γλυκά άλλο πράμα. Όταν ήμασταν μικροί εμείς, όλο αυτά κυνηγάγαμε. Άμα είχε καμιά συκιά αδέσποτη, τη γυρνούσαμε γύρω γύρω όλο το καλοκαίρι πότε θα γινόσουνε τα σύκα να πάμε να κόψουμε πρώτοι. Γινόταν χαμός. Μην κοιτάς τώρα που τα ‘χετε όλα πλούσια τα ελέη. Τότες δεν ήταν όπως τώρα, που λες θα φάω γλυκό και πας και παίρνεις μια πάστα. Εμείς αυτά είχαμε για γλυκό. Και δεν τα ‘βρισκες κιόλας. Άμα είχες συκιά τη φύλαες, γιατί μετά δεν είχε. Τώρα φορτωμένα είναι και τ’ αφήνουνε να σαπίζουνε, γιατί τους έρχεται βάρος να πάν’ να τα μαζέψουνε.  Δεν είχε να πας στη λαϊκή να πεις δώ’ με ένα κιλό απ’ αυτό, δώ’ με ένα κιλό απ’ τ’ άλλο. Όχι! Ο κόσμος πείναγε, κοίταγε να πάει να πάρει φαΐ να περάσει. Τώρα ό,τι τραβάει η ψηχή σου το βρίσκεις. Τι τα θες; Αλλιώς μεγαλώσαμε εμείς…

Εγώ που λες, όπου τά ‘βρισκα τα ψόφαγα. Τα είχα λίμα πολλή. Καμιά φορά τά ‘τρωγα και πιο άγουρα. Έτσι με το γάλα στο κοτσάνι… Όπου έβρισκα τα σάιζα. Μπορούσα να κάτσω να φάω μια συκιά μοναχό μ’ …»