«Τα ψηλά βουνά»

 

Γιατί διαβάζουμε και σήμερα "Τα ψηλά βουνά" του Ζαχαρία Παπαντωνίου, το πρώτο αναγνωστικό γραμμένο στη δημοτική

(Γράφει η Ελένη Κορόβηλα)

 

 

«Το αναγνωστικό αυτό διαφέρει από κάθε άλλο που μπήκε ως τώρα στο δημοτικό σχολείο, όσο η αυγή από τη νύχτα». Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, γράφοντας το 1919 στη Διάπλαση των Παίδων, περιέγραψε πόσο πρωτότυπο, καινοφανές, μοναδικό στο είδος του, προοδευτικό και ξεχωριστό από ό,τι είχαν δει έως τότε δάσκαλοι και μαθητές των ελληνικών σχολείων ήταν το νέο αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού που εγκρίθηκε το 1918 και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη σχολική τάξη το 1919. «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου δεν ήταν ένα συνηθισμένο αναγνωστικό, αλλά μια εκτενής νουβέλα γραμμένη σε 79 κεφάλαια, ενώ στη Συντακτική Επιτροπή του βιβλίου συμμετείχαν ο παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος, ο γλωσσολόγος Μανόλης Τριανταφυλλίδης, ο δάσκαλος Δημοσθένης Ανδρεάδης και οι λογοτέχνες Παύλος Νιρβάνας και Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Το σχολικό εγχειρίδιο γράφτηκε στη δημοτική στο πλαίσιο Γλωσσοεκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης του Ελευθέριου Βενιζέλου, που το 1917 εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στο Δημοτικό σχολείο. 

Η φύση γίνεται η μεγάλη δασκάλα μιας παρέας είκοσι πέντε παιδιών που ζουν μόνα τους, χωρίς ενήλικες, καλοκαιρινές περιπέτειες στα βουνά της Ευρυτανίας. Εκεί, συναντούν ένα μικρό βοσκόπουλο τον Λάμπρο και του μαθαίνουν γράμματα αλλά το πιο σημαντικό, τον κάνουν φίλο κι αδελφό  τους. Είναι αμφίβολο αν οι σημερινοί γονείς των παιδιών που σήμερα πηγαίνουν στο Δημοτικό σχολείο έπιασαν ποτέ τα Ψηλά Βουνά στα χέρια τους ως αναγνωστικό, ίσως κάποιοι να το διάβασαν ως προτεινόμενο ανάγνωσμα όταν ήταν παιδιά. Στην πρώτη έκδοση, η εικονογράφηση του εξωφύλλου ήταν του ζωγράφου και γλύπτη Πέτρου Ρούμπου…

Στην πιο πρόσφατη έκδοσή του, το νέο εξώφυλλο ανέλαβε να φιλοτεχνήσει η εικονογράφος Άννα Τζώρτζη, που έφερε το παιδί -την παρέα των παιδιών, πιο σωστά- σε πρώτο πλάνο…

ΠΗΓΗ:  https://bookpress.gr/