Διάβασα ...την «Αγανάκτηση»Γράφει η Μιλένα Αποστολάκη/ΤΑ ΝΕΑ
Ένας ακόμη Ροθ που διαβάζεται μονορούφι. Από τον ηλικιωμένο ήρωα τού "Φεύγει το φάντασμα", στον δεκαοχτάρη Μάρκους Μέσνερ της Αγανάκτησης, παρακολουθούμε τη σύντομη πορεία ενός ακόμη ολοζώντανου ήρωα, που μόνο η μεγάλη συγγραφική στόφα του Ροθ ξέρει να δημιουργεί. Ο Μάρκους Μέσνερ, ένας δεκαοχτάχρονος με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, που φέρνει ευχάριστα στον νου με έναν άλλο τρόπο τον Χόλντεν, τον ήρωα του Σάλιντζερ στον Φύλακα της Σίκαλης , παλεύει με την ασφυκτική πίεση του κοινωνικού περιβάλλοντός του, του αμερικανικού συντη- ρητισμού της δεκαετίας του ΄50.
Αν και γρήγορα ο Ροθ αποκαλύπτει το «μέλλον» του Μάρκους, ωστόσο η βραχύχρονη πορεία του δεν παύει να προκαλεί με έναν ιδιαίτερα οξύμωρο τρόπο αισιοδοξία και μόνο για το γεγονός ότι πάντα στον κόσμο θα υπάρχουν ανάλογοι ήρωες, έφηβοι, που θα πασχίζουν να αποτινάξουν τις φοβίες που τους κληρονομεί το κοινωνικό περιβάλλον τους. Θα πασχίζουν να απεγκλωβιστούν από αυτόν τον παράλογο και απανταχού παρόντα συντηρητισμό, με μόνο όπλο αυτή τη δημιουργική αγανάκτησή τους, που την έχουμε πάντα τόσο ανάγκη. Γιατί η αγανάκτηση είναι σαν ένα φρέσκο αεράκι που έρχεται να φυσήξει πάνω στη σκόνη της φοβικότητας, του σκοταδισμού, που συχνά επενδύονται με λογική ενίοτε και με ευαισθησία.
Ο Ροθ δεν σταματά να μας προσφέρει βιβλία που συνδυάζουν την εξαιρετική γραφή με τον οξύ κοινωνικό προβληματισμό, αποδεικνύοντας ότι η νεότητα του πνεύματος και η διαρκής αμφισβήτηση, η προοδευτική ματιά, η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν εξαρτώνται από βιολογικές παραμέτρους αλλά μόνο από την ύπαρξη ή μη της απαραίτητης κοινωνικής ευαισθησίας και μιας ουσιαστικής νεωτερικότητας που τις έχουμε όλο και περισσότερο ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου