Κάρλος Βιτάλε:Συνωμοσία ...

EΝΑ ΒΡΑΔΥ, ὅλα τὰ τηλέφωνα τοῦ κτηρίου ἄρχισαν νὰ χτυπᾶνε ἐναλλάξ. Μόλις σταματοῦσε ἕνα, ἄρχιζε ἄλλο, καὶ μετὰ ἄλλο. Ἡ ἀπροθυμία ὁρισμένων ἐνοίκων νὰ ἀποσυνδέσουν τὶς συσκευές τους (περίμεναν πολὺ σημαν¬τικὰ τηλεφωνήματα: μιὰ ὁλονυχτία, μιὰ παρτίδα πόκερ, ἕνα ταξίδι, ἕνα ἐρωτικὸ ραντεβού), ἐμπόδιζε τὸ νὰ δοθεῖ ὁριστικὸ τέλος σὲ αὐτὴ τὴν τηλεφωνικὴ συνωμοσία. Ὁ Ὀργανισμὸς Τηλεπικοινωνιῶν, ἀπὸ τὴν πλευρά του, ἀποποιήθηκε τῶν εὐθυνῶν του, διαβεβαιώνοντας ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἐσωτερικὸ ζήτημα τοῦ κτηρίου. Ὡστόσο, στὶς δύο τὰ ξημερώματα, τὰ τηλέφωνα, ἀφοῦ χτύπησαν ὅλα ταυτόχρονα, σιώπησαν ξαφνικά. Γεγονὸς ποὺ κάποιοι ἐξέλαβαν ὡς ἀνεξήγητη τεχνικὴ βλάβη καὶ ἄλλοι ὡς προειδοποίηση, τὴ σημασία τῆς ὁποίας δὲν κατάφεραν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουν.

Πηγή: Ἀπὸ τὴ συλλογὴ διηγημάτων Descortesia del suicida "Ἡ ἀγένεια τοῦ αὐτόχειρα" (ἐκδ. Candaya, Βαρκελώνη). (http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/)