Ελλάδα, 1956. Κανένα βλέµµα δεν είναι αθώο, ούτε το παιδικό. Μυστικά κρυµµένα στις γωνιές του σπιτιού και της µνήµης, σχέδια και ελπίδες που συντρίβονται από µια πραγματικότητα που δολοφονεί ακόµα και τα όνειρα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα γερµένα παντζούρια, µέσα σε κραυγές και ψιθύρους, αυτοί που ζήτησαν τον ωκεανό θα ξεδιψάσουν µ’ ένα ποτήρι νερό.
Οι ήρωες της Ηλιοπούλου, τραγικοί και κωµικοί, ντυμένοι το µικρό κουρέλι της αξιοπρέπειας, ζουν τα αδιέξοδα της σπαραχτικής περιπέτειας της χώρας και της ατοµικής τους ύπαρξης. Γαντζωµένοι από τη ζωή, µε το σώµα τους να αποζητά µε λαχτάρα το άλλο σώµα, αγωνίζονται να συμβιβάσουν επιθυμίες, ελπίδες και καταναγκασµούς. Ζωή και θάνατος, βία και τρυφερότητα, διάχυτος αισθησιασµός και παραλυτικός φόβος, αξεδιάλυτα δεµένα, δίνουν αναπάντεχη τροπή στην ιστορία.
Η εποχή αναπλάθεται µε δύναµη, υπαινικτικά και ειρωνικά, µε λιτά µέσα. Υπόγεια ένταση, γρήγορος ρυθµός, περάσµατα από το πραγματικό στο φανταστικό. Η ζωή είναι εδώ: όποιος ονειρευτεί τις βροχές της Ηλιοπούλου, θα ξυπνήσει µε τα µαλλιά νοτισμένα.
Το βιβλίο εξελίσσεται σε ένα σκληρό πολιτικό σχόλιο για τη σημερινή ελληνική κοινωνία, που ξεπερνά τα στερεότυπα και ανοίγεται σε έναν επίκαιρο προβληματισμό. Με τη χρήση σφιχτοδεμένων σκηνών που εναλλάσσονται γρήγορα και με διαλόγους υπαινικτικούς που ανεβάζουν τη θερμοκρασία, η συγγραφέας, που μεταστοιχειώνει τα προσωπικά της βιώματα, κατορθώνει να δημιουργήσει ένα βιβλίο που διαβάζεται μονορούφι. Μικέλα Χαρτουλάρη, ΤΑ ΝΕΑ
Η Ηλιοπούλου εναλλάσσει τις σκηνές με γοργό ρυθμό και στήνει λειτουργικά καίριους διαλόγους. Μάρη Θεοδοσοπούλου, Ελευθεροτυπία
Η Βασιλική Ηλιοπούλου εισήλθε στον χώρο της ελληνικής πεζογραφίας σχεδόν θριαμβευτικά. Ελισάβετ Κοτζιά, Η Καθημερινή
* Το βιβλίο "Σμιθ" της Βασιλικής Ηλιοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2010 (που αφορούν εκδόσεις του 2009), τα οποία απένειμε το Yπουργείο Πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου