ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΘΙΖΕΙ...

«Η μεγαλύτερη δόξα της ζωής δεν είναι να μην πέφτεις ποτέ, αλλά να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις»
Νέλσον Μαντέλα

Το 1923, στην κοσμοπολίτικη Καβάλα των αρχών του 20ού αιώνα, γεννιέται η Ηλέκτρα, η κόρη της Χρυσής και του Χρήστου. Είναι το πρώτο μέλος από τη νέα γενιά μιας ελληνικής οικογένειας που ξεριζώθηκε από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, αλλά κατάφερε να επιζήσει και να βρει καταφύγιο στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Εκεί ιδρύει ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα που υπήρξαν στον ελλαδικό χώρο την εποχή της μεγάλης παραγωγής καπνών. Η οικογένεια αυτή πριν ξεριζωθεί είχε καταθέσεις σε γαλλική τράπεζα, οπότε έκανε ένα καλό ξεκίνημα.
Έτσι η Ηλέκτρα έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια σε μια πλούσια οικογένεια. Όμως, ο νέος πόλεμος που ακολουθεί, ο ελληνοϊταλικός, η βουλγαρική κατοχή και η νέα φυγή της οικογένειας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη αναγκάζουν την οικογένειά της να αγωνιστεί πάλι από την αρχή. Ακόμη και όταν ακολούθησε η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης δεν αποκαταστάθηκε η τάξη καθώς καραδοκούσε ο εμφύλιος σπαραγμός, ο οποίος προκάλεσε πολλά δεινά στην πατρίδα. Ο έρωτάς της θα σαρωθεί από τον Εμφύλιο και το πένθος της Ελλάδας θα γίνει και δικό της προσωπικό πένθος. Παρ’ όλα αυτά πάλι θα αγωνιστεί από την αρχή και θα δημιουργήσει μια επιχείρηση η οποία όμως αυτή τη φορά θα καταστραφεί από την πιο μεγάλη προδοσία, όχι από τον πόλεμο. Σήμερα, 90 ετών, συνεχίζει να ζει με αξιοπρέπεια και να στέκεται όρθια σχολιάζοντας τη σύγχρονη δύσβατη πραγματικότητα.

Λία Μεγάλου Σεφεριάδη

Η ηρωίδα μας αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της, καθώς βίωσε πολλούς πολέμους στην Ελλάδα, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει, με χιούμορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο, τα σημερινά τραγικά γεγονότα. Αυτό που τη βοήθησε να στέκεται πάντα όρθια ήταν το πείσμα της και η θέλησή της να ζήσει και να αγωνιστεί. Η συγγραφέας με την πένα της μας μεταφέρει στον κόσμο της Ηλέκτρας και μας δίνει εικόνες που με τη ζωντάνια τους μας απορροφούν, χαρακτήρες εξαίσιους και πλέκει μια ιστορία που μας ταξιδεύει. Ωστόσο, οι πολλές αναφορές στη σημερινή εποχή παίρνοντας αφορμή από αυτή την ιστορία, κάνουν την αφήγηση σε ορισμένα σημεία διδακτική και ανεβάζουν πολύ την αξία του μαγευτικού αυτού μυθιστορήματος.. «Ωστόσο νιώθω τυχερή γιατί αντλώ ικανοποίηση από αυτό που είμαι, χωρίς θυμό ή μίσος για τους άλλους. Έχασα τα νιάτα μου, έχασα το βιος μου, ναι, όμως με το κεφάλι ψηλά θα φύγω από τη ζωή. Γιατί το βιος μας είναι ο εαυτός μας.’’
Ευμορφία Ζήση (http://www.diavasame.gr/)


Η Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα «Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο». Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο δραπέτης στο δέντρο». Από τότε έως σήμερα έχει εκδώσει άλλα 15 βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Επίσης, έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της «Σαν το μετάξι».
Δείτε τη συγγραφέα να μιλάει για το νέο της βιβλίο ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΘΙΖΕΙ