Φυσάει αέρας...

…όταν του ζήτησα τον δρόμο να μου δείξει,
να με ξεπροβοδίσει, δεν πρόβαλε καμιάν αντίρρηση•
ετοίμασε την αναχώρησή μου.
Μου δίνει έναν ασκό, γδέρνοντας δέρμα από βόδι εννιάχρονο,
κι έδεσε εκεί τους δρόμους των ανέμων ο Κρονίδης,
να τους κοιμίζει ή και να τους ξυπνά, όποιον εκείνος ήθελε.
Μέσα στο βαθουλό καράβι τον ασκό κομπόδεσε με σπάγγο
λαμπερό, ασημένιο• να μην μπορεί, έστω και λίγο, από κάπου
να φυσήξει• άφησε μόνο του ζεφύρου την πνοή πίσω μου
να φυσά, για να μας ταξιδεύει, τα πλεούμενα κι εμάς…

Οδύσσεια κ, (Αλκίνου απόλογοι: Τα περί Αίολον, Λαιστρυγόνας και Κίρκην)
μτφ. Δ.Μαρωνίτης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών

Την αναπαράσταση όλων των ανέμων που έκλεισε ο Αίολος στο ασκί του μπορεί κανείς να παρατηρήσει στο ρολόι του Κυρρήστου, τον πύργο των Αέρηδων, στην Πλάκα. Ο Βορέας φυσάει τον ψυχρό βόρειο άνεμο μέσα από ένα μεγάλο κοχύλι. Ο Σκίρων (μαΐστρος-ΒΔ) σκορπάει στάχτη από ένα χάλκινο αγγείο. Ο Ζέφυρος (δυτικός), ένας ημίγυμνος νέος που σκορπίζει λουλούδια. Ο Λίβας (ΝΔ) κρατώντας το άφλαστον (καμπύλο μέρος της πρύμνης) ενός πλοίου, προαναγγέλλει ναυάγιο. Ο Νότος, που φέρνει τη βροχή, αδειάζει μια υδρία με νερό. Ο Εύρος (σιρόκος-ΝΑ) είναι ένας γενειοφόρος γέροντας τυλιγμένος μ’ ένα ρούχο. Ο Απηλιώτης (λεβάντες-ανατολικός) αναπαριστάται ως ένας νέος που κρατάει φρούτα και δημητριακά. Και ο Καικίας (γρέγος-ΒΑ) αδειάζει μια ασπίδα γεμάτη χαλάζι πάνω στη γη.

...Ο Βοριάς κι ο Ήλιος μάλωναν για το ποιος ήταν δυνατότερος. Κι αποφάσισαν να θεωρηθεί νικητής εκείνος που θα κατάφερνε να γδύσει ένα οδοιπόρο.
Άρχισε ο Βοριάς να φυσάει δυνατά κι ο άνθρωπος δώσ’ του και τυλιγόταν στο ρούχο του. Ο Βοριάς δυνάμωνε περισσότερο το φύσημά του κι ο άνθρωπος, νιώθοντας πιο τσουχτερό το κρύο, έριξε απάνω και άλλο ρούχο, ώσπου ο Βοριάς κουράστηκε και παρέδωσε τον οδοιπόρο στον Ήλιο…

Απόσπασμα από το μύθο του Αισώπου Ο βοριάς και ο Ήλιος, μτφ Τ. Βουρνάς , Πατάκης.
Ο αέρας γεμίζει τα πανιά των πλοίων για να ταξιδέψουν, χορεύει μέσα στους σωλήνες των πνευστών οργάνων και φτιάχνει μουσική, φουσκώνει τις φτερωτές των ανεμόμυλων να γυρίσουν να παραχθεί ενέργεια, κατεβαίνει άγριος μέσα από τις κοιλάδες και τα φαράγγια, σηκώνει κύματα, ταξιδεύει τα σύννεφα....
Όσο για μας… Ώρα καλή στην πρύμνη μας κι αέρας στα πανιά μας!
http://www.bookbook.gr/