Ρομπότ ...συγγραφείς!

«Το αυτογκόλ του τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, Χοσέ Ρέινα στο 90ό λεπτό έδωσε το βαθμό της ισοπαλίας στην Άρσεναλ στο κυριακάτικο παιχνίδι στο Άνφιλντ. Η Λίβερπουλ την έβγαλε όλο το δεύτερο ημίχρονο με έναν παίκτη λιγότερο, μιας και ο διαιτητής Μάρτιν Άτκινσον απέβαλε τον Τζο Κόουλ κόκκινη κάρτα για τάκλιν στον Λορέν Κοσιέλνι, στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Παρόλα αυτά, η Λίβερπουλ διατήρησε το 1-0 για το μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου…»

Το παραπάνω είναι μια τυπική αθλητική είδηση. Μόνο που δεν είναι. Έχει γραφτεί από υπολογιστή. Η Narrative Science, επιχείρηση από το Σικάγο, ξεκίνησε το 2010 να παράγει γραπτό κείμενο με τη βοήθεια δεδομένων, χωρίς να χρειάζεται καν η ανθρώπινη παρουσία. «Γράφουμε μακροσκελείς και συνοπτικές ιστορίες, tweets, τίτλους ειδήσεων» δηλώνει ο CEO της Narrative Science, Stuart Frankel.

Κρατικά βραβεία λογοτεχνίας 2011

Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων: Απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Ντίνο Χριστιανόπουλο για το σύνολο του έργου του.
Ο κύριος Χριστιανόπουλος, δε δέχτηκε το βραβείο, και υπογράμμισε (παραθέτοντας απόσπασμα από παλαιότερο σύγγραμμά του): "Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου …"

Η Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης...

...έκοψε την πίτα της στη συνάντηση
της Παρασκευής 20 Ιανουαρίου!

Πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμούπολης, την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου, η καθιερωμένη ανά μήνα συνάντηση των μελών της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης.
Αντικείμενο συζήτησης αυτή τη φορά ήταν το βιβλίο της Μάρως Δούκα "Η ΠΛΩΤΗ ΠΟΛΗ" και το μυθιστόρημα φαντασίας της Ούρσουλα Λε Γκεν "Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ".
Την ίδια ημέρα τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης έκοψαν την βασιλόπιτα για το νέο έτος 2012 ευχόμενα προσωπική, οικογενιεακή και κοινωνική ευτυχία για όλους!

Η δική μας Ελλάδα...

"Ημερολόγιο της Εταιρείας Συγγραφέων







Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ’ αυτή τη θολή και εσκεμμένα νοσηρή απεικόνισή μας από τα κέντρα των διαφόρων θεσμικών και παραθεσμικών εξουσιών.

Όταν πριν από λίγους μήνες συζητούσαμε για το θέμα του φετινού Ημερολογίου της Εταιρείας Συγγραφέων, είναι αλήθεια ότι δε φανταζόμασταν πως τα πολιτικά γεγονότα θα έτρεχαν με τόσο δαιμονιακό ρυθμό, αλλάζοντας εντελώς το προσκήνιο της καθημερινής μας ζωής. Πολλοί από εμάς στη διάρκεια των τελευταίων μηνών ξαναβρήκαμε μπροστά μας το λησμονημένο νόημα της ανάγκης να σκεφθούμε ως υπεύθυνοι πολίτες και πάλι την κοινωνία μας. Κάτι που για δεκαετίες το είχαμε απαρνηθεί ή το είχαμε εκχωρήσει αλλού αδιάφορα.

Κάποτε στην Άρτα...

«...Μέσα από το αχνό φως του κεριού διέσχισα το δρόμο που οδηγεί σε σένα.Πέταξα τόσο ψηλά που ζαλίστηκα από τη χαρά μου.
Ένιωθα λες κι ήμουν χαμένος μέσα στην έρημο και σε έβλεπα σαν όαση να μου δίνεις κουράγιο.Είσαι η ελπίδα μου, και είμαι ευτυχισμένος Ζωγράφισα το καράβι που θα μας πάει μακριά.
Εκεί που το φεγγάρι, ο ήλιος και ο άνεμος θα δίνουν ρότα για να στεριώσει το ταξίδι μας.Σφάλισε τα ματόκλαδα, ακούμπησε στο στήθος μου, στηρίξου στην αγάπη μου.
Η νύχτα πέρασε, το φως της μέρας θα φέρει την ευτυχία...»

Θα ήθελα να κάνω μιαν αναφορά στις προσπάθειες που δεν διεκδικούν με στόμφο τις δάφνες της δημοσιότητας, την οποία, ωστόσο δικαιωματικά θα έπρεπε να διαθέτουν. Μιλώ για το βιβλίο του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη «Κάποτε στην Άρτα» των εκδόσεων Στοχαστής που εκδόθηκε στην Αθήνα φέτος. Δόκιμος συγγραφέας ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, με άλλα τέσσερα λογοτεχνικά βιβλία στο ενεργητικό του, με παιδαγωγικά δοκίμια, ιστορικές μελέτες, συμμετοχή σε συλλογικές εκδόσεις και συνεντεύξεις με μεγάλους λογοτέχνες, δίνει στο μυθιστόρημά του, «Κάποτε στην Άρτα», τον καλύτερό του, μέχρι τώρα εαυτό.

Μια ιστορία για το «Ζ»

Για το «Ζ» έχω πει τόσα πολλά, που δεν έχω τίποτα καινούργιο να προσθέσω. Άλλωστε και στο διαδίκτυο θα πρέπει να υπάρχουν μερικά από αυτά που έχω πει κατά καιρούς. Αλλά θα σου διηγηθώ ένα περιστατικό, που πρώτη φορά το λέω, για να διασκεδάσουν και οι σέρφερ του διαδικτύου. Έτσι δεν λέγονται; Λοιπόν, άκου το:...

Παραμύθι χωρίς όνομα

“Σε ένα μακρινό βασίλειο, ο Βασιλιάς φροντίζοντας μόνο για την διασκέδαση και την καλοπέραση του, έχει αδειάσει το θησαυροφυλάκιο της χώρας. Οι κάτοικοι υποφέρουν και εγκαταλείπουν σιγά σιγά τον τόπο τους μέχρι που ο γιος του, το μικρό βασιλόπουλο, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Με σύμμαχο την μικρή αδερφή του, ξεκινάει μια πορεία, γεμάτη περιπέτειες και δυσκολίες, αλλά το θάρρος και η ακλόνητη πίστη του στους ανθρώπους θα τον βοηθήσουν να χαρίσει ξανά στο βασίλειό του όλα όσα έχει χάσει…”

Οι εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ, κυκλοφορούν, το πρώτο βιβλίο της Π.Σ. ΔΕΛΤΑ "Παραμύθι χωρίς όνομα".