Το αμπέλι μας στον Πόντο...

“Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα... Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους άπιστους, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα ελληνικά κι ορθόδοξα... 
Μα εμείς δε χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας κι όποτε χρειάστηκε, το δείχναμε πως ήμασταν ανώτεροι απ' τον εχθρό μας. Όμως, κι η πατρίδα που αφήσαμε, δε χάνεται ποτέ, δε λησμονιέται, δεν πεθαίνει• έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ' αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους... 
Δύο κληματόβεργες το μόνο βίος των περήφανων Ελλήνων του Πόντου, που κυνηγημένοι εγκαταλείπουν την πατρική γη και παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Δύο κληματόβεργες ακριβή κληρονομιά, έγνοια για κάθε τους ταξίδι και φρέσκο ξεκίνημα για κάθε καινούργιο τόπο. Κάτι πολύτιμο να τους δένει με ο,τι αγαπούν. 

Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ' το παλιό τ' αμπέλι μας το μόνο βιος μας, μας θυμίζουν για πάντα την πρότερη ζωή μας, μας δένουν με ό,τι αγαπήσαμε, έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ' αμπέλι μας στον Πόντο... 
Οι πατρίδες που αφήσαμε δεν χάνονται ποτέ, δε λησμονιούνται, δεν πεθαίνουν έχουν τις ρίζες τους βαθιά χωμένες στην ψυχή και στο νου μας, τ’ αμπέλια που ριζώνουν στην άνυδρη γη και δίνουν τους καρπούς τους.” 

Ο ξεριζωμός των Ελλήνων του Πόντου, η αναζήτηση μιας νέας πατρίδας μέσα από δύσκολους και επικίνδυνους δρόμους, η νοσταλγία της γης που τους ανάθρεψε. Όπως τ’ αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους, η πατρίδα που άφησαν πίσω έχει τις ρίζες της βαθιά στην ψυχή και το νου. Ένα μυθιστόρημα που θα συγκινήσει…

Πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο, καθώς η ιστορία του αγγίζει τον Έλληνα και κατ'επέκταση τον άνθρωπο που- άπατρις ών- επιχειρεί να ριζώσει κάπου, κουβαλώντας μαζί του ό,τι θα ενισχύει τη μνήμη του, όταν θα κινδυνεύει -από τα χρόνια- να χαθεί:κληματόβεργες που θα φυτευτούν και θα καρπίσουν αναδεικνύοντας έτσι την παλιά πατρίδα μέσα στο παρόν της νέας. (Αναγνώστρια)