(Της Ελένης Χωρεάνθη)
Οι λέξεις είναι γένους θηλυκού. Και, φυσικά, ακολουθούν τη μοίρα των θηλυκών και υφίστανται τις συνέπειες του γένους στο οποίο ανήκουν: πιέζονται, καταπιέζονται, βιάζονται και παραβιάζονται, χλευάζονται, αμφισβητούνται, σύρονται, δέσμιες των εκάστοτε συνθηκών, σε δικαστήρια και διασύρονται δημόσια, πομπεύονται ένθεν κακείθεν, διαπομπεύονται, εξηγούνται και παρεξηγούνται, πορεύονται στις εποχές και συμπορεύονται με το πνεύμα και τις απαιτήσεις των καιρών, αλλάζουν έμβλημα, ετυμολογούνται και παρετυμολογούνται, βάλλονται και μεταβάλλονται εξωτερικά, ενίοτε και εσωτερικά, και ως προς τη λειτουργικότητά τους, πάσχουν, υποφέρουν και πονούν!
Ως χρηστικό μέσο έκφρασης είναι εμπορεύσιμες και εκμεταλλεύσιμες. Τις χρησιμοποιεί η πληροφόρηση και η παραπληροφόρηση, η διακίνηση ιδεών και η προπαγάνδα. Στην πορεία φθείρονται, διαφθείρονται και ανηλεώς κακοποιούνται, αλλά ανθίστανται και επιβιώνουν.
Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που διαρκώς εξελίσσεται και ανανεώνεται. Και οι λέξεις είναι ζωντανές και υπόκεινται σε βιολογικούς νόμους όπως όλοι οι οργανισμοί: γεννιούνται, αυξάνουν κάποτε, ζούνε τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια, βιώνουν τις καταστάσεις και τους καιρούς κι επιβιώνουν, παρ’ όλους τους κατατρεγμούς, σ’ όλες τις εποχές. Οι λέξεις έχουν αντοχές. Γηράσκουν κάποτε, μα δεν πεθαίνουν, παίρνουνε άλλο νόημα ή αλλαξοδρομούν. Πέφτουν και σε βάραθρα διαφθοράς, αδρανοποιούνται, αντικαθίστανται, εξοστρακίζονται, γίνονται ανενεργές. Σε δικαστήρια δικάζονται ανηλίκων ή ενηλίκων καιροσκόπων, συχνά ερήμην, και καταδικάζονται. Προσαρμόζονται, ανάλογα με τις περιστάσεις, αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις προσταγές της μόδας, της πολιτικής και τις επιλογές μας.
Είναι υπομονετικές, ανθεκτικές, ελίσσονται, εξελίσσονται, αλλάζουν ένδυμα, μορφή, νόημα, ακόμα και περιεχόμενο, κι αδειάζουνε καμιά φορά από τη σημασία τους. Γίνονται σκέψεις, φθέγματα, αποφθέγματα, συνθέτοντας νοήματα, διανοήματα, συνθήματα, παρασυνθήματα, κώδικες και συντάγματα, διατάγματα, συνθήκες, νόμοι, νομοθετήματα.
Οι λέξεις είναι μαγικές. Μ’ αυτές εκφράζονται τα πράγματα, ο κόσμος μας παίρνει υπόσταση, τα πράγματα ονοματίζονται, τα όνειρα αρθρώνονται και γίνονται οράματα και πανοράματα, ποίηση, αντιποίηση, διαφήμιση, στοιχειοθετούνται ύβρεις με τις ίδιες λέξεις, δίκες, καταδίκες, αναφορές, διαφορές, διαφθορές, αναφορές, μεταφορές.
Ως προς τη λειτουργικότητά τους, οι λέξεις είναι ευλογημένες ή καταραμένες. Συνθέτουνε ευχές και προσευχές, όρκους, ερωτικά τραγούδια, ιστορίες. Αλλά είναι κι επιρρεπείς στη διαφθορά, χυδαίες σε στόματα χυδαίων, αγοραίες, αναλόγως, αλλά και διαπρεπείς. Είναι στιλπνές, διαφανείς, διακριτικές, κοινωνικές. Τις συναντάς αβρές σε δεξιώσεις, στα σαλόνια και στις εκκλησίες, στα σχολεία. Κι αλλού φτιασιδωμένες, τολμηρές, όπως στα καφενεία και στα πλοία, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, και παρορμητικές στα γήπεδα, στα μαγειρεία και στις ταβέρνες, στους δρόμους, στα φρενοκομεία και στα πορνεία.
Πότε σαφείς ορθώνονται, ευέλικτες ή ασαφείς, στρυφνές, παράφρονες, σημαντικές ή σημαινόμενα, σεμνές, παραποιώντας την πραγματικότητα ή και παραποιούμενες, διαφοροποιούμενες, θλιβόμενες, συνθλιβόμενες σε αναστροφές, σε συναναστροφές ποιητών, ιερέων και ικετών, πολιτικών και διαφημιστών, ληστών και ιχνευτών και ποδοσφαιριστών, εθνικιστών, εθνικοφρόνων, εμπόρων και διαπραγματευτών.
Οι λέξεις είναι θηλυκές, είναι σκληρές και ξέρουνε να τιμωρούν, να εκδικούνται, να σκοτώνουν. Είναι απέθαντες. Λουφάζουνε στην τέφρα των λαών, στοχάζονται κι ανδρειεύονται και να τες πάλι αγνές, προβαίνουν νέες, λαμπερές. Οπλίζονται με νέα ορμή και νέους κόσμους ανασταίνουν.(diastixo.gr)
Ως χρηστικό μέσο έκφρασης είναι εμπορεύσιμες και εκμεταλλεύσιμες. Τις χρησιμοποιεί η πληροφόρηση και η παραπληροφόρηση, η διακίνηση ιδεών και η προπαγάνδα. Στην πορεία φθείρονται, διαφθείρονται και ανηλεώς κακοποιούνται, αλλά ανθίστανται και επιβιώνουν.
Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που διαρκώς εξελίσσεται και ανανεώνεται. Και οι λέξεις είναι ζωντανές και υπόκεινται σε βιολογικούς νόμους όπως όλοι οι οργανισμοί: γεννιούνται, αυξάνουν κάποτε, ζούνε τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια, βιώνουν τις καταστάσεις και τους καιρούς κι επιβιώνουν, παρ’ όλους τους κατατρεγμούς, σ’ όλες τις εποχές. Οι λέξεις έχουν αντοχές. Γηράσκουν κάποτε, μα δεν πεθαίνουν, παίρνουνε άλλο νόημα ή αλλαξοδρομούν. Πέφτουν και σε βάραθρα διαφθοράς, αδρανοποιούνται, αντικαθίστανται, εξοστρακίζονται, γίνονται ανενεργές. Σε δικαστήρια δικάζονται ανηλίκων ή ενηλίκων καιροσκόπων, συχνά ερήμην, και καταδικάζονται. Προσαρμόζονται, ανάλογα με τις περιστάσεις, αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις προσταγές της μόδας, της πολιτικής και τις επιλογές μας.
Είναι υπομονετικές, ανθεκτικές, ελίσσονται, εξελίσσονται, αλλάζουν ένδυμα, μορφή, νόημα, ακόμα και περιεχόμενο, κι αδειάζουνε καμιά φορά από τη σημασία τους. Γίνονται σκέψεις, φθέγματα, αποφθέγματα, συνθέτοντας νοήματα, διανοήματα, συνθήματα, παρασυνθήματα, κώδικες και συντάγματα, διατάγματα, συνθήκες, νόμοι, νομοθετήματα.
Οι λέξεις είναι μαγικές. Μ’ αυτές εκφράζονται τα πράγματα, ο κόσμος μας παίρνει υπόσταση, τα πράγματα ονοματίζονται, τα όνειρα αρθρώνονται και γίνονται οράματα και πανοράματα, ποίηση, αντιποίηση, διαφήμιση, στοιχειοθετούνται ύβρεις με τις ίδιες λέξεις, δίκες, καταδίκες, αναφορές, διαφορές, διαφθορές, αναφορές, μεταφορές.
Ως προς τη λειτουργικότητά τους, οι λέξεις είναι ευλογημένες ή καταραμένες. Συνθέτουνε ευχές και προσευχές, όρκους, ερωτικά τραγούδια, ιστορίες. Αλλά είναι κι επιρρεπείς στη διαφθορά, χυδαίες σε στόματα χυδαίων, αγοραίες, αναλόγως, αλλά και διαπρεπείς. Είναι στιλπνές, διαφανείς, διακριτικές, κοινωνικές. Τις συναντάς αβρές σε δεξιώσεις, στα σαλόνια και στις εκκλησίες, στα σχολεία. Κι αλλού φτιασιδωμένες, τολμηρές, όπως στα καφενεία και στα πλοία, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, και παρορμητικές στα γήπεδα, στα μαγειρεία και στις ταβέρνες, στους δρόμους, στα φρενοκομεία και στα πορνεία.
Πότε σαφείς ορθώνονται, ευέλικτες ή ασαφείς, στρυφνές, παράφρονες, σημαντικές ή σημαινόμενα, σεμνές, παραποιώντας την πραγματικότητα ή και παραποιούμενες, διαφοροποιούμενες, θλιβόμενες, συνθλιβόμενες σε αναστροφές, σε συναναστροφές ποιητών, ιερέων και ικετών, πολιτικών και διαφημιστών, ληστών και ιχνευτών και ποδοσφαιριστών, εθνικιστών, εθνικοφρόνων, εμπόρων και διαπραγματευτών.
Οι λέξεις είναι θηλυκές, είναι σκληρές και ξέρουνε να τιμωρούν, να εκδικούνται, να σκοτώνουν. Είναι απέθαντες. Λουφάζουνε στην τέφρα των λαών, στοχάζονται κι ανδρειεύονται και να τες πάλι αγνές, προβαίνουν νέες, λαμπερές. Οπλίζονται με νέα ορμή και νέους κόσμους ανασταίνουν.(diastixo.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου