«Το νησί που ερωτεύτηκε ο θάνατος»

Όταν ο μύθος διδάσκει ιστορία… 
Είναι φορές που κάποια βιβλία σε «κυνηγούν» για να τα διαβάσεις. «Το νησί που ερωτεύτηκε ο θάνατος» είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στο μύθο και την πραγματική διάσταση της ιστορίας της κατοχικής Σύρας που με «κυνήγησε» από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του. 

 Μέσα από την κυριαρχία των διαλόγων, την καταιγιστική αφήγηση και τις ανάγλυφες και αληθοφανείς περιγραφές, ο συντοπίτης μας δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Ρουσσουνέλος καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη σύμμαχο και συνοδοιπόρο των ηρώων σε μια αγωνιώδη μάχη επιβίωσης.
Ο χειμαρρώδης λόγος μέσα από μια άψογη γραφή «αιχμαλωτίζει» τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας επαφή. Με μια χαρισματική ομολογουμένως απλότητα, στοιχείο του συγγραφικού ταλέντου του Γιάννη, ταξιδεύουμε νοερά στα χρόνια της Κατοχής στο νησί που επλήγη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Χώρας από τη λαίλαπα της πείνας και της εξαθλίωσης.
Πρόκειται για ένα πνευματικό προσκύνημα στους 8.000 νεκρούς του, σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν και έγιναν στάχτη από τη φωτιά της λαίλαπας κατά τη διάρκεια της Ιταλογερμανικής Κατοχής στο νησί.
Για το νέο πνευματικό δημιούργημα του Γιάννη, αποφάσισα να μην αναφερθώ στις λεπτομέρειες της υπόθεσης του βιβλίου προκειμένου να δώσω τη δυνατότητα στους αναγνώστες του να μη χάσει τη μαγεία να ανακαλύψουν μόνοι τους την πλοκή της ιστορίας. Μιας εξαιρετικά ρεαλιστικής ιστορίας που προκαλώντας έντονα συναισθήματα μεταφέρει με καλλιτεχνία τις αρρωστημένες δονήσεις της Γερμανικής κατοχής και του λοιμού στη Σύρο.

Από την προπαραμονή των Χριστουγέννων μέχρι και λίγες ημέρες μετά από την Πρωτοχρονιά του 1943, περνά ανάγλυφα μπροστά από τα μάτια μας η σκληρή πραγματικότητα για «το νησί που ερωτεύτηκε ο θάνατος». Η Σύρα υποδέχεται τον καινούργιο χρόνο μέσα σε μια θανάσιμα εκκωφαντική σιωπή .
Ο αόρατος ΔΙΑΣ, ο Αδόλφος, η Άννα, ο Φώτης και η Μυρτώ Ρουμάνη, ο Λευτέρης, ο Γρηγόρης και η Όλγα Αλεξίου, φωτισμένοι Ιεράρχες, πρόσωπα πραγματικά ή φανταστικά που καθηλώνουν. Ο καθένας θα ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές και είναι αδύνατον να μη βιώσει το δράμα τους, την αγωνία, τη «μάχη» του δίκιου απέναντι στο άδικο και τελικά τη λύτρωση.
 Πόλεμος, εξαθλίωση, πείνα, έρωτας, μίσος και θάνατος. Στοιχεία που συντελούν μια ιστορία που ξεδιπλώνεται εντυπωσιακά. Ουσιαστικά μέσα από την εξιστόρηση της ζωής δυο γυναικών, μέσα από μια απίθανη λιτή αφήγηση, προτέρημα για όσους γράφουν χωρίς ίχνος υπερβολής, ξετυλίγεται η σκληρή ιστορία ενός τόπου.
Σπασμένη γέφυρα ο χρόνος, χτισμένος πάνω στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών.
Η εξιστόρηση των γεγονότων τεκμηριώνει την ιστορική μνήμη…
Όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας στο εισαγωγικό του σημείωμα, «είναι ένα παραμύθι για μεγάλους». Ένα παραμύθι όμως που δεν έχει ως βάση του το μύθο αλλά την ίδια την ιστορία, αφού θέτει στο επίκεντρο τους ανθρώπους και την εμπειρία τους στην Κατοχική Σύρα.

Είναι ένα ύμνος στους Συριανούς ήρωες της Κατοχής κάθε μορφής και αυτούς που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις κτηνωδίες των κατακτητών και αυτούς που ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ με νύχια και με δόντια, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία δεν υπακούει στην κοινή λογική και δε γράφεται με αριθμούς, αλλά με τη μεγαλοσύνη της ψυχής και της καρδιάς το πύρωμα .
Είναι ένας φόρος τιμής για όλους αυτούς που θυσιάστηκαν …. Απόδοση ευγνωμοσύνης ουσιαστική και όχι κενή περιεχομένου. Είναι ένα μάθημα ζωής που μας αναγκάζει να σκεφθούμε βαθύτερα…
Είναι ένα τόλμημα του Γιάννη που ξετρυπώνει κρυμμένες πληγές, να βιβλίο που θα απολαύσει όποιος το διαβάσει με ανοιχτό μυαλό, πέρα από προκαταλήψεις, ένα πνευματικό εγχείρημα που ενισχύει το αίσθημα υπερηφάνειας απέναντι στην ιστορία μας και τους ήρωες του νησιού που μας καλεί να αξιοποιήσουμε τα διδάγματά του και να αξιοποιήσουμε τις δικές μας αντιστάσεις, όποτε και αν αυτό απαιτηθεί.
 Καλή ανάγνωση!
Γεώργιος Ν. Πουσσαίος Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων
 ΠΗΓΗ: http://www.logotypos.gr/