όπου καθείς χασκογελά»
(Θεός σχωρέσ’τον το Σουρή,
που μας τα είπε απ’την καλή!)
Η συζήτηση στο καφενείο, τη «μικρή Βουλή» του Έλληνα…
-Άντε,εβίβα, καλή Αποκριά!
-«Κάθε μας λύπη μακριά, ανοίξτε τα βαρέλια
και την τρελή Αποκριά με γέλια και με γλέντια!»
-Ωραίο το ποιηματάκι σου, μα, τι τα θες, είμαστε για Αποκριές και Καρναβάλια, με τέτοια χάλια;Πρωθυπουργός και Υπουργοί γυρίζουν στην Ευρώπη για να λυπηθεί το χάλι μας κι εμείς εδώ το ρίχνουμε στους χορούς και τα τραγούδια;Τι θα πούμε στους Ευρωπαίους;
-Τι θα πούμε;Ιδού:
«Μωρή Ευρώπη ξετσιπωμένη,
τόσοι μας κόποι θα παν χαμένοι;»
Έτσι είναι ο Ρωμιός, Αντώνη μου!Και στις πίκρες και στις χαρές έτοιμο το έχει το «όπα!»και το «εβίβα!»Γιατί να μην ντυθούμε μασκαράδες;
-Ε,τότε,να σου θυμίσω τα λόγια του Σουρή:
«Όλο το χρόνο είμαστε μπερλίνες
κι όμως βαστούμε ύφος σοβαρό…»
Μπερλίνες είμαστε, φίλε μου, μπερλίνες!
-Δεν θυμάσαι,όμως, τη συνέχεια του ποιήματος:
«Μα σαν ελθή τρελό το καρναβάλι,
αφήνουμε την πόζα την πλαστή,
για μια στιγμή αλλάζουμε κεφάλι
και μασκαράδες βγαίνουμε σωστοί…»
Αυτοί είμαστε!Δε θέλουμε πολλά ζόρια και σκοτούρες!Τι κι αν χρωστάμε, τι κι αν η τσέπη μας είναι γεμάτη από…τρύπες! Καλή καρδιά, φίλε μου, καλή καρδιά! Γι’ αυτό,
«Έξω λοιπόν οι λύπες, έξω κακή καρδιά
και πάλι Καρναβάλι ανοίγει βρε παιδιά.»
-Και στους δανειστές μας τι θα πούμε;Πώς θα δικαιολογήσουμε την ανεμελιά μας; Δώστε μας κι άλλα δανεικά κι έχετε να λαβαίνετε;Ως πότε;
-Εμ,αυτή είναι η «μαγκιά» του Ρωμιού! Ο Σουρής τα λέει χρόνια τώρα! Κι όσα έλεγε τότε,ισχύουν και τώρα,σαν να μην πέρασε μια μέρα!
«Γλέντα,ψωρο-Ρωμαίικο, σάλτα πανάθεμά σε,
χωρίς ψωμί σηκώνεσαι, με «πα ντε κατρ» κοιμάσαι!»
Θα έχεις ακούσει την περίφημη φράση του Τρικούπη το Δεκέμβρη του 1893 «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!Ε,λοιπόν, δυο μήνες μετά, το Φλεβάρη του 1894 έγραψε στο «ΡΩΜΙΟ» σατυρίζοντας τις συνήθειες που δεν λέμε να «κόψουμε»:
«Εμείς κι αν εφαλήραμε, μα για χορούς ξοδεύομε
κι έμη τους τρώμε τον παρά, έμη τους κοροϊδεύομε!»
-Γι’ αυτό και φτάσαμε ξανά στο ίδιο σημείο!Να κινδυνεύουμε με νέα χρεοκοπία! Καταντήσαμε το κράτος μασκαρά, σαν και την αφεντιά μας!Στάσου, να σου διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα από τη συριανή εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ»,Φεβρουάριος του 1925,με «ανοιχτές ακόμη τις πληγές»της Μικρασιατικής καταστροφής:
«Είναι τοσαύτη η δυσθυμία, τοσαύτη η λύπη ην, εκ της τροχάδην γενικής επισκοπήσεως απεκόμισεν το δύσμοιρον αυτό Κράτος, ώστε εις τους αποτολμήσαντας να συστήσωσιν προς Αυτό ίνα, μιμούμενον τα αναξιοπαθούντα τέκνα Του, προσπαθήση να διασκεδάση την τόσην θλίψιν του μεταμφιεζόμενον, απήντησεν «προς τι η μεταμφίεσις, μήπως δεν με κατήντησαν σωστόν μασκαράν»;
-Κι όμως για άλλη μια φορά, σαν κράτος, τη «σκαπουλάραμε», δεν χρεοκοπήσαμε!Αλλά,κι αυτοί που δεν κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν, τι καταλαβαίνουν;Κλεισμένοι από τις 8 στα σπίτια τους, με κάτι «μούτρα»,να!, περιμένοντας να ξημερώσει για να τρέξουν ξανά, σαν καλά «μερμηγκάκια», στις δουλειές τους! Κι άντε να βγουν ένα βραδάκι για μια-δυο ωρίτσες να πιουν μια μπυρίτσα ή ένα ουισκάκι! Ενώ εμείς…
«Οπ!Οπ! Στο γύρο όλοι! Τραλαλό!
Κι εγώ μασκαρεμένος σας γελώ!»
-Κι όλα αυτά με τι λεφτά;Ποιος μας δίνει πλέον δανεικά, για να γλεντάμε;Πού θα καταλήξουμε, μου λες;
-Ο Φασουλής, χαρακτηριστικός «ήρωας» στην εφημερίδα «Ο ΡΩΜΗΟΣ»,συζητούσε εν έτει 1890 με τη γυναίκα του που ζητούσε επίμονα να οργανώσουν αποκριάτικο μπάλο στο σπίτι τους, κατά πως συνηθίζονταν τότε στο…Ρωμαίικο! Κι άκου στιχομυθία:
«-Εφέτος δεν θα κάνωμε κανένα νέο μπάλο;
- Η εθνική κατάστασις δεν επιτρέπει μπάλους,
διότι ευρισκόμεθα εις συμφοράς και σάλους…
-Αυτά τα κουραφέξαλα παρακαλώ ν’αφήσης…
-…αλλ’ όμως η σακούλα μου χορούς δεν επιτρέπει!
-Δανείσου, κλέψε, άρπαξε και κάμε ό,τι πρέπει!»
-Αυτά να πάνε να πουν στην Μέρκελ και στην τρόικα,Πρωθυπουργός και Υπουργοί και να δεις με πόση χαρά θα μας απονείμουν το παράσημο της…ανοιχτής παλάμης!Έλληνες είμαστε, ξέρουμε από τέτοια παράσημα! Έτσι, μωρέ,θα πορευτούμε σαν κράτος;Μια ζωή με κομπίνες, λοβιτούρες και «έχει ο Θεός»;Αμ, ο Θεός -κι οι Ευρωπαίοι-έχουνε, εμείς δεν έχουμε!Κι ως πότε; Να σου πω κι εγώ ένα στίχο του Σουρή;
«Έκαμα μια, έκαμα δυο, έκαμα τρεις, μα τώρα
μας πήρε ο κατήφορος κι επλάκωσε η ψώρα!»
-Ναι,μα έχουμε φιλοδοξίες, έχουμε σχέδια για το μέλλον μας, έχουμε όνειρα!Θα παλέψουμε, θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά!
-Τι όνειρα και κουραφέξαλα μού λες;Αφού…
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν,
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί.
Οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν,
δεν ξέρουμε τι είναι η ντροπή…»
-Δε βαριέσαι!Κι αυτό θα περάσει σαν τα προηγούμενα!Άντε, πιες ένα ποτηράκι ακόμη «να πάνε τα φαρμάκια κάτω»! Άντε, γιατί…
«Περάσανε οι αποκριές, με γλέντια και τραγούδια
ήρθε και η Σαρακοστή, μ’ελιές και με φασούλια.»
-Άντε, εβίβα! Και του χρόνου! Άσπρο πάτο!
ΠΗΓΗ: http://www.logotypos.gr/ - Εφημ. «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ»
(Θεός σχωρέσ’τον το Σουρή,
που μας τα είπε απ’την καλή!)
Η συζήτηση στο καφενείο, τη «μικρή Βουλή» του Έλληνα…
-Άντε,εβίβα, καλή Αποκριά!
-«Κάθε μας λύπη μακριά, ανοίξτε τα βαρέλια
και την τρελή Αποκριά με γέλια και με γλέντια!»
-Ωραίο το ποιηματάκι σου, μα, τι τα θες, είμαστε για Αποκριές και Καρναβάλια, με τέτοια χάλια;Πρωθυπουργός και Υπουργοί γυρίζουν στην Ευρώπη για να λυπηθεί το χάλι μας κι εμείς εδώ το ρίχνουμε στους χορούς και τα τραγούδια;Τι θα πούμε στους Ευρωπαίους;
-Τι θα πούμε;Ιδού:
«Μωρή Ευρώπη ξετσιπωμένη,
τόσοι μας κόποι θα παν χαμένοι;»
Έτσι είναι ο Ρωμιός, Αντώνη μου!Και στις πίκρες και στις χαρές έτοιμο το έχει το «όπα!»και το «εβίβα!»Γιατί να μην ντυθούμε μασκαράδες;
-Ε,τότε,να σου θυμίσω τα λόγια του Σουρή:
«Όλο το χρόνο είμαστε μπερλίνες
κι όμως βαστούμε ύφος σοβαρό…»
Μπερλίνες είμαστε, φίλε μου, μπερλίνες!
-Δεν θυμάσαι,όμως, τη συνέχεια του ποιήματος:
«Μα σαν ελθή τρελό το καρναβάλι,
αφήνουμε την πόζα την πλαστή,
για μια στιγμή αλλάζουμε κεφάλι
και μασκαράδες βγαίνουμε σωστοί…»
Αυτοί είμαστε!Δε θέλουμε πολλά ζόρια και σκοτούρες!Τι κι αν χρωστάμε, τι κι αν η τσέπη μας είναι γεμάτη από…τρύπες! Καλή καρδιά, φίλε μου, καλή καρδιά! Γι’ αυτό,
«Έξω λοιπόν οι λύπες, έξω κακή καρδιά
και πάλι Καρναβάλι ανοίγει βρε παιδιά.»
-Και στους δανειστές μας τι θα πούμε;Πώς θα δικαιολογήσουμε την ανεμελιά μας; Δώστε μας κι άλλα δανεικά κι έχετε να λαβαίνετε;Ως πότε;
-Εμ,αυτή είναι η «μαγκιά» του Ρωμιού! Ο Σουρής τα λέει χρόνια τώρα! Κι όσα έλεγε τότε,ισχύουν και τώρα,σαν να μην πέρασε μια μέρα!
«Γλέντα,ψωρο-Ρωμαίικο, σάλτα πανάθεμά σε,
χωρίς ψωμί σηκώνεσαι, με «πα ντε κατρ» κοιμάσαι!»
Θα έχεις ακούσει την περίφημη φράση του Τρικούπη το Δεκέμβρη του 1893 «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!Ε,λοιπόν, δυο μήνες μετά, το Φλεβάρη του 1894 έγραψε στο «ΡΩΜΙΟ» σατυρίζοντας τις συνήθειες που δεν λέμε να «κόψουμε»:
«Εμείς κι αν εφαλήραμε, μα για χορούς ξοδεύομε
κι έμη τους τρώμε τον παρά, έμη τους κοροϊδεύομε!»
-Γι’ αυτό και φτάσαμε ξανά στο ίδιο σημείο!Να κινδυνεύουμε με νέα χρεοκοπία! Καταντήσαμε το κράτος μασκαρά, σαν και την αφεντιά μας!Στάσου, να σου διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα από τη συριανή εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ»,Φεβρουάριος του 1925,με «ανοιχτές ακόμη τις πληγές»της Μικρασιατικής καταστροφής:
«Είναι τοσαύτη η δυσθυμία, τοσαύτη η λύπη ην, εκ της τροχάδην γενικής επισκοπήσεως απεκόμισεν το δύσμοιρον αυτό Κράτος, ώστε εις τους αποτολμήσαντας να συστήσωσιν προς Αυτό ίνα, μιμούμενον τα αναξιοπαθούντα τέκνα Του, προσπαθήση να διασκεδάση την τόσην θλίψιν του μεταμφιεζόμενον, απήντησεν «προς τι η μεταμφίεσις, μήπως δεν με κατήντησαν σωστόν μασκαράν»;
-Κι όμως για άλλη μια φορά, σαν κράτος, τη «σκαπουλάραμε», δεν χρεοκοπήσαμε!Αλλά,κι αυτοί που δεν κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν, τι καταλαβαίνουν;Κλεισμένοι από τις 8 στα σπίτια τους, με κάτι «μούτρα»,να!, περιμένοντας να ξημερώσει για να τρέξουν ξανά, σαν καλά «μερμηγκάκια», στις δουλειές τους! Κι άντε να βγουν ένα βραδάκι για μια-δυο ωρίτσες να πιουν μια μπυρίτσα ή ένα ουισκάκι! Ενώ εμείς…
«Οπ!Οπ! Στο γύρο όλοι! Τραλαλό!
Κι εγώ μασκαρεμένος σας γελώ!»
-Κι όλα αυτά με τι λεφτά;Ποιος μας δίνει πλέον δανεικά, για να γλεντάμε;Πού θα καταλήξουμε, μου λες;
-Ο Φασουλής, χαρακτηριστικός «ήρωας» στην εφημερίδα «Ο ΡΩΜΗΟΣ»,συζητούσε εν έτει 1890 με τη γυναίκα του που ζητούσε επίμονα να οργανώσουν αποκριάτικο μπάλο στο σπίτι τους, κατά πως συνηθίζονταν τότε στο…Ρωμαίικο! Κι άκου στιχομυθία:
«-Εφέτος δεν θα κάνωμε κανένα νέο μπάλο;
- Η εθνική κατάστασις δεν επιτρέπει μπάλους,
διότι ευρισκόμεθα εις συμφοράς και σάλους…
-Αυτά τα κουραφέξαλα παρακαλώ ν’αφήσης…
-…αλλ’ όμως η σακούλα μου χορούς δεν επιτρέπει!
-Δανείσου, κλέψε, άρπαξε και κάμε ό,τι πρέπει!»
«Έκαμα μια, έκαμα δυο, έκαμα τρεις, μα τώρα
μας πήρε ο κατήφορος κι επλάκωσε η ψώρα!»
-Ναι,μα έχουμε φιλοδοξίες, έχουμε σχέδια για το μέλλον μας, έχουμε όνειρα!Θα παλέψουμε, θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά!
-Τι όνειρα και κουραφέξαλα μού λες;Αφού…
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν,
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί.
Οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν,
δεν ξέρουμε τι είναι η ντροπή…»
-Δε βαριέσαι!Κι αυτό θα περάσει σαν τα προηγούμενα!Άντε, πιες ένα ποτηράκι ακόμη «να πάνε τα φαρμάκια κάτω»! Άντε, γιατί…
«Περάσανε οι αποκριές, με γλέντια και τραγούδια
ήρθε και η Σαρακοστή, μ’ελιές και με φασούλια.»
-Άντε, εβίβα! Και του χρόνου! Άσπρο πάτο!
ΠΗΓΗ: http://www.logotypos.gr/ - Εφημ. «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου