Νικόλας Σεβαστάκης
Έγραφα από μικρός, από τα έντεκα περίπου. Σε ένα σπίτι λόγιο, γεμάτο βιβλία, εφημερίδες, καπνό και πολιτική. Φτιάχνοντας αρχικά χειρόγραφη «εφημερίδα» ορθόδοξων κομμουνιστικών αποκλίσεων με κολλημένες φωτογραφίες του Τζέραλντ Φορντ ή του μάγου Κίσινγκερ, σκαρώνοντας μικρές ιστορίες γεμάτες ξύλο και ανθρώπους με σαγόνια πυγμάχων ή σκιτσάροντας σκηνές μονομαχίας γιγάντων σε κόμικς (στη δεύτερη σελίδα τούς σκότωνα όλους για να ξεκινήσω άλλη ιστορία σε καθαρό και ευωδιαστό φύλλο). Και έπειτα, στην προχωρημένη εφηβεία, κάποια πειραματικά θεατρικά επηρεασμένα από το «παράλογο» και, βέβαια, ποιήματα.
Η ποίηση στάθηκε πραγματική καύσιμη ύλη, όχι πάρεργο ή διακόσμηση της νεότητας. Γι’ αυτό ίσως κράτησε πολλά χρόνια, με υφέσεις και κενά, δίχως όμως να εξατμιστεί. Παράλληλα, σαν από ανάγκη, αναπτύχθηκε μέσα μου μια άλλη αναζήτηση που περιστρεφόταν γύρω από ερωτήματα συλλογικού νοήματος, της ιστορίας και της πολιτικής.
Από εδώ ξεφύτρωσαν οι φιλοσοφικές γραφές, το δοκίμιο ιδεών και όλα όσα βρέθηκα να κάνω στο Πανεπιστήμιο. Και μαζί, από τα φοιτητικά χρόνια και αργότερα, η παρέμβαση με «άρθρα γνώμης» και επιφυλλίδες σε ζητήματα που απασχολούσαν τη δημόσια ζωή. Η έντονη και πολλές φορές πολεμικών τόνων πολιτική κριτική.
Τώρα όμως ήλθε η πεζογραφία και συγκεκριμένα η μικρή φόρμα, το διήγημα. Με ρώτησαν πολλοί «γιατί» ή μάλλον «πώς κι έτσι». Έχω κάποιες απαντήσεις που δεν είμαι βέβαιος πως είναι οι πειστικότερες για τους δύσπιστους. Λέω λοιπόν ότι σε αυτά τα διηγήματα, όσα εκδόθηκαν και όσα γράφω τώρα, συμφιλιώνομαι στην πράξη με την ηθική της απόχρωσης
Γράφω γιατί αγωνιώ να αποτυπώσω εμπειρίες, μνήμες και χειρονομίες που διασώζουν το ατομικό μέσα στην Ιστορία και στη λήθη της. Και ύστερα συνέβη κάτι άλλο: η ρητορική της κρίσης βραχυκυκλώθηκε στη μια ή άλλη θέληση για εκδίκηση ή προσδοκία δικαίωσης. Πιστεύω αντίθετα ότι η λογοτεχνία κινείται σε έναν άλλο χώρο, στον χώρο όπου η ανθρώπινη συνθήκη ενδιαφέρει αυτή καθαυτή πέρα από ηθικές αξιολογήσεις ή «κοινωνιολογικά» διαπιστευτήρια.
Αυτό ακριβώς με φέρνει στην περιοχή της λογοτεχνίας, εκεί όπου μπορώ να πω όσα δεν μπορεί να ειπωθούν αλλιώς.
Δεν γράφω ένα πράγμα ή σε ένα και μόνο είδος. Ίσως μάλιστα αυθαιρετώ λέγοντας εδώ, σε αυτή την καινούργια στήλη, ότι θα συνεχίσω την εξερεύνηση. Γράφοντας, βρίσκω έναν τρόπο να συνομιλώ πιο ουσιαστικά με τον άλλον.
* Τελευταίο βιβλίο του Νικόλα Σεβαστάκη είναι η συλλογή διηγημάτων του «Γυναίκα με ποδήλατο» (Πόλις, 2014)
ΠΗΓΗ: http://www.efsyn.gr/
Έγραφα από μικρός, από τα έντεκα περίπου. Σε ένα σπίτι λόγιο, γεμάτο βιβλία, εφημερίδες, καπνό και πολιτική. Φτιάχνοντας αρχικά χειρόγραφη «εφημερίδα» ορθόδοξων κομμουνιστικών αποκλίσεων με κολλημένες φωτογραφίες του Τζέραλντ Φορντ ή του μάγου Κίσινγκερ, σκαρώνοντας μικρές ιστορίες γεμάτες ξύλο και ανθρώπους με σαγόνια πυγμάχων ή σκιτσάροντας σκηνές μονομαχίας γιγάντων σε κόμικς (στη δεύτερη σελίδα τούς σκότωνα όλους για να ξεκινήσω άλλη ιστορία σε καθαρό και ευωδιαστό φύλλο). Και έπειτα, στην προχωρημένη εφηβεία, κάποια πειραματικά θεατρικά επηρεασμένα από το «παράλογο» και, βέβαια, ποιήματα.
Από εδώ ξεφύτρωσαν οι φιλοσοφικές γραφές, το δοκίμιο ιδεών και όλα όσα βρέθηκα να κάνω στο Πανεπιστήμιο. Και μαζί, από τα φοιτητικά χρόνια και αργότερα, η παρέμβαση με «άρθρα γνώμης» και επιφυλλίδες σε ζητήματα που απασχολούσαν τη δημόσια ζωή. Η έντονη και πολλές φορές πολεμικών τόνων πολιτική κριτική.
Τώρα όμως ήλθε η πεζογραφία και συγκεκριμένα η μικρή φόρμα, το διήγημα. Με ρώτησαν πολλοί «γιατί» ή μάλλον «πώς κι έτσι». Έχω κάποιες απαντήσεις που δεν είμαι βέβαιος πως είναι οι πειστικότερες για τους δύσπιστους. Λέω λοιπόν ότι σε αυτά τα διηγήματα, όσα εκδόθηκαν και όσα γράφω τώρα, συμφιλιώνομαι στην πράξη με την ηθική της απόχρωσηςΑυτό ακριβώς με φέρνει στην περιοχή της λογοτεχνίας, εκεί όπου μπορώ να πω όσα δεν μπορεί να ειπωθούν αλλιώς.
Δεν γράφω ένα πράγμα ή σε ένα και μόνο είδος. Ίσως μάλιστα αυθαιρετώ λέγοντας εδώ, σε αυτή την καινούργια στήλη, ότι θα συνεχίσω την εξερεύνηση. Γράφοντας, βρίσκω έναν τρόπο να συνομιλώ πιο ουσιαστικά με τον άλλον.* Τελευταίο βιβλίο του Νικόλα Σεβαστάκη είναι η συλλογή διηγημάτων του «Γυναίκα με ποδήλατο» (Πόλις, 2014)
ΠΗΓΗ: http://www.efsyn.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου