Φως του Αιγαίου…

Γράφει η Μαρία Κρόντη 

Φως, που τα χρώματα σου είναι τα χρώματα της ζωής,
Φως, που η γαλήνη σου χαϊδεύει την ψυχή μου,
Φως σαν όνειρο, που ζω με μάτια ανοιχτά.
Φως αγέρωχο, σαν κύμα της θάλασσας δυνατό,
Φως, που συντροφεύεις τη ζωή μου,
κι αγγίζεις της νιότης την ομορφιά και τη λάμψη
κάνοντας την αιώνια άνοιξη.
Φως, τα μάτια της ψυχής μου δε σε χορταίνουν,
Λιώνω στο διάβα σου και υφαίνω τη ζωή,
με εικόνες, αρώματα, παλμούς, σιωπές πολύτιμες.
Φως μ’ αδειάζεις ολόκληρη στην ακρογιαλιά του έρωτα,

 κι αγαπώ, αυτό που διαλέγω, κι είμαι απλά, άνθρωπος.

               
                                                                   

Και ρουφώ τη μέρα, σαν τις σταγόνες τις λευκές,

που το κύμα της θάλασσας βράζει.
Ονειρεμένο φως, δε βλέπω όνειρο,
αναρωτιέμαι, τόσο φωτεινά… είναι τα όνειρα…
Ζω… δε χορταίνω να ζω.., να σ’ αγγίζω και να ζω.
ΦΩΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΖΙΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ,
Χαράζεις τις γραμμές σου στο άπειρο, σ’ ακολουθώ.
Καινούργια μονοπάτια ανοίγεις,
κάνοντας ακόμα και τις νύχτες φωτεινές!
Ατελείωτα φέγγεις μέσα μου τη ζωή.
Φως καθαρό και ζεστό,
Λούσε και σήμερα τη μέρα, μάγεψε τα μάτια γύρω σου,
Δείξε κι άλλους δρόμους στον ορίζοντα για καινούργια ταξίδια,
Προσδοκία, συνέχεια, επίγνωση, προοπτική.
Φως είσαι η ζωή!

ΠΗΓΗ: http://www.logotypos.gr/