Φως του Αιγαίου…

Φως ενός άλλου ήλιου...

Γράφει η Μαρία Π. Κρόντη

 Πόσοι ποιητές δεν έχουν υμνήσει αυτό το υπέροχο φως του Αιγαίου! Η Σύρος λούζεται κάθε μέρα στο άσπιλο, το αμόλυντο, ολόδροσο, άπλετο φως, που δεν μπορεί κανείς να αναλύσει τη σύνθεση του, τη μοναδική του διαύγεια, που παραπέμπει στην καθαρή σκέψη, τη σοφία, τη δημιουργικότητα, την αισιοδοξία, τη γαλήνη.
Μετά τις διακοπές του Πάσχα στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, που επισκεφτήκαμε, να δούμε τους δικούς μας, όταν επιστρέψαμε στο νησί μας, τη Σύρο, αυτό το φως, αυτός ο ανοιχτός ορίζοντας έδωσε στα μάτια μου αμέσως, τη διαφορά. Πόσο φως, πόσες ηλιαχτίδες… Δεν έχει τόσες… ούτε η Μακεδονία, ούτε η Θεσσαλία, παρόλη την καλοκαιρία που είχαμε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η κακοκαιρία, όλως παραδόξως, έπληξε, με πολλά μποφόρ, βροχές, τις Κυκλάδες και τις Νότιες περιοχές.

 Δεν αλλάζω με τίποτα στον κόσμο, τον αέρα, τον καθαρό Βοριά, που φυσάει στην πατρίδα μου, τη Γουμένισσα, στη Μακεδονία, τη φρεσκάδα αυτού του αέρα, χειμώνα- καλοκαίρι. Δεν τη βρήκα πουθενά. Θαρρείς, πως με την τόσο καθάρια του υφή, γεμάτος οξυγόνο από τα δέντρα και το πράσινο, έχει περάσει τα πάντα με ένα βερνίκι, πως τα έχει γυαλίσει, τα έχει εξαγνίσει, τα έχει κάνει όλα να φαίνονται διαφορετικά. Λες κι ένα περίεργο φίλτρο, τα έχει ομορφύνει όλα. Άλλη φύση, άλλη ομορφιά, η ομορφιά της Μακεδονίας, άλλες εικόνες, μαγικές εικόνες μνήμης, οι εικόνες των παιδικών μου χρόνων.

 Όμως, αυτό το φως του Αιγαίου, πώς να μην το υμνήσει κανείς, πώς να μη γράψει χιλιάδες λόγια, γι’ αυτό και την αιώνια του άνοιξη. Με ποιο φως να συγκριθεί… Κάθε φορά που επιστρέφω από ταξίδι λίγων ή περισσότερων ημερών, μακριά από τη Σύρο, σε άλλο τόπο, σε άλλο κλίμα, αυτό το φως μου έχει, τόσο, λείψει… Φως δημιουργικό, εκθαμβωτικό, ονειρεμένο, φως που σε ταξιδεύει, έστω κι αν μένεις ακίνητος στο ίδιο σημείο, σε στεριά ή θάλασσα. Αυτό το φως δεν υπάρχει αλλού πουθενά στον κόσμο, φαντάζομαι. Είναι τέτοια η ομορφιά του. Το νιώθω τόσο διαφορετικό, που νομίζω, πως καλυτερεύει τη ζωή μου, τον τρόπο σκέψης μου. Έτσι, αθώα, απλοϊκά, το βλέπω, τόσο με έχει μαγέψει. Πόσο τυχεροί στ’ αλήθεια είμαστε, που έχουμε ένα παράθυρο, που φωτίζεται απ’ αυτό το φως του Αιγαίου, εκτός από τη θέα του γαλάζιου, φως του κόσμου, αλλιώτικο!
 Θέλει να εξαγνίζει τα πάντα, να ξεσκεπάζει αλήθειες, να φωτίζει αλήθειες, να φωτίζει ζωές… Θαρρώ πως ο δρόμος, που μας οδηγεί αυτό το θείο φως είναι ένας δρόμος δημιουργικός. Νιώθεις ότι σε προσανατολίζει να επιλέξεις πράγματα δημιουργικά, τέχνες, όνειρα… στόχους, ορίζοντες, να βλέπεις τα πράγματα από άλλες πλευρές, αλλιώς φωτισμένα, αλλιώς ιδωμένα.
 Δεν είναι τυχαία η καταδεκτικότητα των ανθρώπων, η ανεκτικότητα σε καθετί διαφορετικό. Η πολιτιστική κίνηση και άνθιση στο νησί, βρήκε πρόσφορο έδαφος από πολύ παλιά και τώρα, στη σύγχρονη εποχή, διαρκεί όλο το χρόνο και κάνει τη Σύρο να διαφέρει σε ζωντάνια και κουλτούρα, από τα άλλα νησιά. Η ύπαρξη τόσων ερασιτεχνικών θιάσων στο νησί, μαρτυρά αυτή τη δημιουργική διάθεση. Τα μουσικά σχήματα, οι καλοί μουσικοί, που προάγουν τη ρεμπέτικη και γνήσια λαϊκή μουσική, δεν είναι λίγοι. Γι’ αυτό και το αισθητήριο τέχνης ακόμα και στον απλό άνθρωπο είναι ανεπτυγμένο. Όλοι όσοι ζουν στη Σύρο, ζουν κάτω απ’ αυτό το φως αυτής της δημιουργικότητας, είτε ασχολούμενοι οι ίδιοι με κάποια τέχνη, είτε γευόμενοι τους καρπούς των τεχνών, που καλλιεργούνται, όπως είναι ο χορός, το τραγούδι, το θέατρο, η λογοτεχνία, η ποίηση, η στιχουργία, η σύνθεση η εκμάθηση μουσικών οργάνων, καθετί δημιουργικό. Δεν έβγαλε τυχαία, τον πατέρα του ρεμπέτικου, το Μάρκο Βαμβακάρη, αυτό το νησί (!),αλλά και τόσους άλλους σπουδαίους και μοναδικούς!

 Η Ερμούπολη είναι η πόλη του φωτός! Η πόλη με τα μοναδικά χρώματα, που αστράφτουν κάτω από το φως του Αιγαίου, κι όλα λάμπουν… Όλα μέσα σε κατάλευκα πέπλα ντυμένα, μέσα σ’ αυτό το εκτυφλωτικό φως! Αυτή η πόλη, όλα τ’ αγκαλιάζει κι όλα τα δέχεται με σεβασμό για την αλήθεια τους, το δικό τους φως… Όλα απ’ αυτό ξεκινούν, από αισιόδοξη διάθεση και τάση για δημιουργία συνδυασμένη με μεράκι κι αγάπη. Και ξανά σ΄ αυτό το φως καταλήγουν, μετουσιώνονται σε πολιτισμό και πάλι φως γεννούν! Αυτές είναι οι δυνάμεις του, οι δυνάμεις της δημιουργικότητάς μας. Πάντα διάχυτο κι ατελείωτο γεμίζει τα μάτια μας…
 Αν αυτό επεκταθεί και στις ψυχές, τότε γίνονται θαύματα. Σαφέστατα και επηρεαζόμαστε, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο απ’ αυτό το μοναδικό φαινόμενο, το μοναδικό φως που υπάρχει, γύρω μας, κι ίσως αυτό να επεκτείνεται με κάποιο τρόπο και στις ψυχές μας, τόσο να επηρεάζει τη διάθεσή μας, τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και ζούμε. Με τα μάτια της ψυχής, μπορεί κανείς να δει μοναδικά πράγματα, με τη γνώση, να αποκτήσει δύναμη μυαλού, με την αγάπη για τη φύση, να γίνει σοφότερος, με το φως, να εξαγνιστεί, με το φως της δημιουργικότητας, το απλό, κατάλευκο, αγνό, αιγαιοπελαγίτικο φως, σαν γίνει βάλσαμο στην τυραννισμένη ψυχή μας, να βρει γαλήνη, νόημα, σκοπό…

ΠΗΓΗ: www.logotypos.gr (?)