Λογοτέχνες ή μετά Χριστόν προφήτες;

«Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μας είναι να μας αφήσουν επιτέλους στην ησυχία μας!» 
«Μη δίνετε σημασία στην ηθική… Εμείς διαθέτουμε ισχύ και η ισχύς αποτελεί δικαιολογία από μόνη της!» 
«Οι Αμερικανοί αποτελούν και οφείλουν να συνεχίσουν ν΄αποτελούν τη σπουδαιότερη φυλή!» 
«Θα πρέπει να κρατήσουμε τους ξένους έξω από τη χώρα!» 
«Το έγκλημα της σκέψης είναι θανάσιμο αμάρτημα. Γι' αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του: Ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα!» 
 «Μπορούμε από ένα ωάριο να δημιουργήσουμε 96 έμβρυα… 96 ολόιδιοι δίδυμοι να δουλεύουν 96 ολόιδιες μηχανές! Ολόκληρο μικρό εργοστάσιο «επανδρωμένο» με τα παράγωγα ενός μόνον ωαρίου!» 
 «Το πρόβλημα της ευτυχίας» είναι να κάνουμε τους ανθρώπους να αγαπάνε τις εργασίες που είναι υποχρεωμένοι να εκτελούν… Να μάθουν να αγαπούν το κοινωνικό τους πεπρωμένο…» 

Όχι, δεν πρόκειται για αποσπάσματα από ομιλίες του Τραμπ, της Μέρκελ, του Πούτιν ή άλλου ηγέτη ούτε για «οδηγίες» του ΔΝΤ και άλλων Πιστωτών προς τις κυβερνήσεις των χωρών που ανέλαβαν να «διασώσουν» από την οικονομική χρεοκοπία!
Είναι αποσπάσματα από τρία βιβλία που γράφτηκαν πριν από 70-80 χρόνια! Ποια είναι αυτά; Το βιβλίο "Δεν γίνονται αυτά εδώ" του Λιούις Σίνκλερ, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ και ο «Θαυμαστός καινούριος κόσμος» του Άλντους Χάξλεϊ. Τα δύο πρώτα έχουν γίνει περιζήτητα και ξαναδιαβάζονται «μετά μανίας» στην Αμερική, μετά την εκλογή του Ντ.Τραμπ, αλλά και στην Ευρώπη του Brexit και των πολλών οικονομικών-κοινωνικών προβλημάτων.
Το μυθιστόρημα "Δεν γίνονται αυτά εδώ" είναι μια λογοτεχνική προειδοποίηση για την εύθραυστη φύση της δημοκρατίας. Ένας εκλεγμένος πρόεδρος μετατρέπεται σε δικτάτορα για να «σώσει» το έθνος από την …απάτη της κοινωνικής πρόνοιας, την εγκληματικότητα, το σεξ και τον φιλελεύθερο Τύπο.


Το «1984» γράφτηκε το 1948 από τον Τζωρτζ Όργουελ. Ένα προφητικό μανιφέστο που περιγράφει ένα δυστοπικό μέλλον, όπου το ολοκληρωτικό καθεστώς του «Μεγάλου Αδελφού», παρακολουθεί συνέχεια και καθοδηγεί τους πάντες και τα πάντα.
 Το 1932 o Χάξλεϊ έγραψε τον "Θαυμαστό καινούριο κόσμο", όπου περιέγραφε μια μελλοντική κοινωνία βασισμένη στην γραμμή παραγωγής του Ford. Όλα ήταν τυποποιημένα και το ανθρώπινο συναίσθημα είχε εξαφανιστεί. Τα άτομα ήταν να σαν να έβγαιναν από εργοστάσιο και χωρίζονταν σε ομάδες, όπως τα προϊόντα. Μάλιστα, σε κάθε άτομο «εμφύτευαν» συγκεκριμένες σκέψεις και πιστεύω, ανάλογα της τάξης που «προγραμματίστηκε» να ανήκει…

Προφανής η πρόθεση των συγγραφέων να παρουσιάσουν έναν μελλοντικό κόσμο επιδιώκοντας να σατιρίσουν και να καταγγείλουν τον κόσμο που ζούσαν, αλλά και να προειδοποιήσουν εξουσιάζοντες και εξουσιαζόμενους πού μπορεί να οδηγηθεί η ανθρωπότητα από την ακόρεστη δίψα για ολοένα περισσότερα και μεγαλύτερα κέρδη κι από την αλόγιστη, χωρίς μέτρο, «εξέλιξη» της τεχνολογίας που σταδιακά από «υπηρέτης» μεταβάλλεται σε «αφέντη» του ανθρώπου!
Διαβάζοντας τα κείμενα των τριών αυτών συγγραφέων διαπιστώνουμε με θλίψη πως οι υπερβολικές και πέραν κάθε λογικής για την εποχή τους προβλέψεις σήμερα αποτελούν σε μεγάλο βαθμό κοινότοπες αλήθειες-κανόνες που καθορίζουν και περιορίζουν την καθημερινή μας ζωή!
 «Το μυθιστόρημα του Σίνκλερ προέβλεψε την αυταρχική γοητεία του Ντόναλντ Τραμπ», έγραψε ο αμερικανικός τύπος! Έχοντας χαρακτηριστεί "μήνυμα προς τους σκεπτόμενους Αμερικανούς", όταν εκδόθηκε το 1935, το "Δεν γίνονται αυτά εδώ" παραμένει ένα έργο ανατριχιαστικά επίκαιρο.
Μήπως, όμως, σταδιακά και με γοργούς ρυθμούς δεν εισερχόμαστε στον κόσμο του «μεγάλου αδερφού» που ως «δίκης οφθαλμός τα πανθ’ ορά»; Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι πια παρελθόν. Ωστόσο, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, μια διαρκής προειδοποίηση για την ανθρωπότητα!
 Μπορεί η αρχή της μαζικής-τυποποιημένης παραγωγής να μην έχει εφαρμοστεί στη Βιολογία, στο βαθμό που περιγράφει ο Χάξλεϊ, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι οι επιστήμονες που σήμερα ασχολούνται με «τα παιδιά του σωλήνα» αύριο δεν θα κάνουν το επόμενο βήμα προκαθορίζοντας φύλο, φυλετικά χαρακτηριστικά, ακόμη και το χαρακτήρα του ατόμου που θα προέλθει από το «έμβρυο του σωλήνα»; Πόσο μακρινή είναι η μέρα που «γονείς» θα «παραγγέλλουν» στον γιατρό ένα παιδί, ψηλό, ξανθό, με γαλανά μάτια, ανθεκτικό στις αρρώστιες, έξυπνο και με «προδιαγραφές» να γίνει μια μέρα σπουδαίος αρχιτέκτονας ή πρωθυπουργός; Ο Άλντους Χάξλεϊ έγραψε το 1946: «Φαίνεται πως η Ουτοπία είναι πιο κοντινή σε μας από ό,τι κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν δεκαπέντε χρόνια! Σήμερα φαίνεται εντελώς πιθανό, αυτός ο τρόμος μπορεί να μας χτυπήσει μέσα σ’ έναν αιώνα!»
Ο Χάξλεϊ, ο Σίνκλερ και ο Όργουελ με το συγγραφικό τους έργο προειδοποιούν και προσπαθούν να αφυπνίσουν το σημερινό άνθρωπο, που «απολαμβάνει» τον ύπνο του δικαίου, προτού η «τεχνολογία της εξουσίας» τον βυθίσει στον «ύπνο προγραμματισμού» που θα του καθορίσει τι θα λέει, τι θα σκέφτεται, τι θα επιθυμεί, τι «θεό» θα πιστεύει και ποιον «αφέντη» θα υπακούει αδιαμαρτύρητα!
Άραγε, ανησυχεί κανείς; Ιδού η απορία!

ΠΗΓΗ: Εφημ. "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ"- Λίτσας Παναγιώτης