Ο Paulo Coelho για την αγάπη...

Η αγάπη δεν είναι ούτε μικρή ούτε μεγάλη, είναι μονάχα αγάπη. Δεν μπορείς να μετρήσεις ένα συναίσθημα, όπως μετράς ένα δρόμο. Αν το κάνεις αυτό, θα αρχίσεις να το συγκρίνεις με αυτά που σου έχουν διηγηθεί ή με εκείνο που περιμένεις να βρεις. Έτσι, το μόνο που θα κάνεις θα είναι να ακούς μια ιστορία αντί να ακολουθείς το δικό σου δρόμο.
Πώς μπαίνει φως σ' ένα σπίτι; Αν είναι ανοιχτά τα παράθυρα! Πώς μπαίνει φως σε έναν άνθρωπο; Αν είναι ανοιχτή η πόρτα του έρωτα!
Η αγάπη είναι η δύναμη που μεταμορφώνει και καλυτερεύει την Ψυχή του Κόσμου.
Όλοι ξέρουν να αγαπούν, αφού γεννήθηκαν με αυτό το χάρισμα. Μερικοί το κάνουν καλά από τη φύση τους, αλλά η πλειονότητα πρέπει να μάθει από την αρχή, να ξαναθυμηθεί το πώς αγαπάμε, και όλοι -χωρίς εξαίρεση- πρέπει να ρίξουν στην πυρά τα συναισθήματα του παρελθόντος τους, να ξαναζήσουν κάποιες χαρές και πόνους, να πέσουν και να ξανασηκωθούν, μέχρι να καταφέρουν να βρουν το νήμα που υπάρχει πίσω από κάθε νέα συνάντηση. Ναι, νήμα υπάρχει.

Η αγάπη είναι το μόνο που κεντρίζει την ευφυΐα και τη δημιουργικότητα, το μόνο που μας εξαγνίζει και μας λυτρώνει. Η αγάπη γεμίζει τα πάντα. Δεν μπορεί να επιθυμηθεί, γιατί είναι αυτοσκοπός. Δεν μπορεί να προδώσει, γιατί δεν έχει σχέση με την ιδιοκτησία. Δεν μπορεί να προδώσει, γιατί δεν έχει σχέση με την ιδιοκτησία. Δεν μπορεί να αιχμαλωτιστεί, γιατί μοιάζει με ποτάμι και θα ξεχειλίσει πάνω από τα φράγματα.
Η αγάπη είναι εκδήλωση πίστης και το πρόσωπό της πρέπει να παραμείνει τυλιγμένο στο μυστήριο. Πρέπει να τη ζούμε και να την απολαμβάνουμε κάθε στιγμή, όμως όποτε προσπαθούμε να την καταλάβουμε η μαγεία εξαφανίζεται.
Γιατί πρέπει ν' ακούμε την καρδιά; Γιατί, όπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι ο θησαυρός σου. Αυτό είναι η αγάπη. Αυτό που μετατρέπει το θήραμα σε γεράκι, το γεράκι σε άνθρωπο και τον άνθρωπο ξανά σε έρημο. Αυτό κάνει το μολύβι να μετατρέπεται σε χρυσάφι και το χρυσάφι να ξανακρύβεται μέσα στο χώμα.
Η αγάπη δε θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε. Είναι ένας ανεξήγητος φόβος. Γι αυτό δεν κάνουμε ερωτήσεις, αλλά ενεργούμε. Ρισκάρουμε.
Η αγάπη δεν είναι επιθυμία, δεν είναι γνώση, δεν είναι θαυμασμός. Είναι πρόκληση, φωτιά που καίει χωρίς να φαίνεται. Σ' αγαπώ, επειδή είδα ένα όνειρο, συνάντησα ένα βασιλιά, πούλησα κρύσταλλα, διέσχισα την έρημο, οι φυλές κήρυξαν πόλεμο και βρέθηκα κοντά σ' ένα πηγάδι για να μάθω που έμενε ένας αλχημιστής.

Σ' αγαπώ, γιατί όλο το σύμπαν συνωμότησε για να βρεθώ κοντά σου. Χρόνια ολόκληρα είχα παλέψει ενάντια στην καρδιά μου, γιατί φοβόμουν τη λύπη, τον πόνο, την εγκατάλειψη. Ήξερα ανέκαθεν ότι η αληθινή αγάπη ήταν πάνω απ' όλα αυτά και ότι ήταν καλύτερο να πεθάνεις παρά να μην αγαπήσεις.
Σε αντίθεση με όσους έχουν πληγωθεί σε ένοπλες συγκρούσεις, όσοι έχουν πληγωθεί από την αγάπη δεν είναι ούτε θύματα ούτε δήμιοι. Έχουν κάνει μια επιλογή που είναι κομμάτι της ζωής και έτσι πρέπει να ανταπεξέλθουν στην αγωνία και την έκσταση που συνοδεύουν την επιλογή τους.
Και όσοι δεν έχουν πληγωθεί ποτέ από την αγάπη δε θα μπορέσουν να πουν ποτέ τους “έζησα”. Γιατί δεν έχουν ζήσει.

ΠΗΓΗ: http://www.tgbnews.com