Ο λογοτέχνης Νίκος Θέμελης

 (Αθήνα 1947 – 20 Αυγούστου 2011)

 «... Όταν οι πολιτικοί γράφουν λογοτεχνία, τα βιβλία τους κυριολεκτικά σαρώνουν! Από τον κ. Νίκο Θέμελη, ο οποίος αποτελεί φαινόμενο για την εγχώρια εκδοτική σκηνή, ως τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη και από τον κ. Δημήτρη Τσάτσο ως τον αείμνηστο Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο κανόνας παραμένει ο ίδιος. Όταν ο πολιτικός έχει κάτι να γράψει, καλύτερα να το γράφει, παρά να το λέει στη Βουλή!»   (Ελευθερία Κόλια- tovima.gr)

 «Γράφω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να αναστοχαστούμε για ένα παρελθόν ολοκληρωμένο, όμως όχι και πεπερασμένο.

Γράφω γιατί δεν μπορώ να αρκεστώ στα όσα άλλα έχω κατακτήσει ή ακόμα επειδή ίσως νιώθω κάποιο έλλειμμα απ’ όσα επιδίωξα και δεν κατάφερα να επιτύχω.
Γράφω γιατί δεν έχω χρόνο, γιατί με κυνηγά ο χρόνος και γράφοντας έχω την αίσθηση ότι προλαβαίνω να χωρέσω αυτά που αλλιώς δεν θα μπορούσα να βιώσω».

«Όλοι οι ήρωες των βιβλίων μου είναι καθημερινοί άνθρωποι. Καθένας είναι γέννημα και θρέμμα του τόπου καταγωγής του, της κοινωνίας μέσα στην οποία ανατράφηκε, του κόσμου, των εμπειριών που έζησε. Αυτό που τους διακρίνει ίσως από άλλους είναι ότι είναι πρόσωπα που κάνουν επιλογές για τη ζωή τους και με συνέπεια και επιμονή επιδιώκουν να τις πραγματώσουν. Πρόσωπα που δεν αφήνονται μοιρολατρικά να περνάει από πάνω τους η ιστορία, η άρχουσα αντίληψη της κοινωνίας για τη ζωή και τα πράγματα του τόπου τους... 

Οι πολιτικές ιδέες και θέσεις, οι αρχές, δεν μπορούν να απομονωθούν. Δεν ήθελα να απομονωθούν. Αυτές κινούν τον κόσμο, τις κοινωνίες, τη θέση του καθενός μας σε αυτές, τη στάση ζωής μας. Η πολιτική συγκρότηση αυτού που γράφει επηρεάζει το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Αν είναι λογοτέχνης, επηρεάζει τη λογοτεχνία.

Η λογοτεχνία ανήκει σ’ ένα υποσύστημα που λέγεται πολιτισμός και έχει ­ πρέπει να έχει ­ τους δικούς του εσωτερικούς κανόνες που τη διέπουν, ανεξάρτητους από τους κανόνες που διέπουν το σύστημα της πολιτικής» (Νίκος Θέμελης - tovima.gr )