Η Κοίμηση της Θεοτόκου στη λογοτεχνία

 Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι η μεγαλύτερη από τις Θεομητορικές εορτές και στην πατρίδα μας τιμάται με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα.

Για τον λαό μας η Παναγία είναι η μητέρα όλων μας, είναι η γέφυρα που οδηγεί στον Θεό, αυτή που μεσιτεύει για την σωτηρία μας, που προστρέχει, θαυματουργεί, ενθαρρύνει, γαληνεύει, προστατεύει και παρηγορεί τον άρρωστο, τον αδικημένο και τον κάθε πονεμένο άνθρωπο που ζητεί την βοήθειά της.

Στην νεοελληνική γραμματεία πολλοί  λογοτέχνες και ποιητές έχουν αναφερθεί στη Παναγία και έχουν γράψει εγκώμια για την Κοίμησή της.

Πάλλεται από έμπνευση και ευαισθησία ποιητική η πένα του Φώτη Κόντογλου στο κείμενό του για την «Κοίμηση της Θεοτόκου»:

«Σήμερα το αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιο χλωμά, το αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει δροσερό μέσα στο πέλαγο και αφρίζει φουσκωμένο από τη χαρά μεγάλη, το κάθε τι πανηγυρίζει και αγάλλεται.

Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός, που γέμισε την οικουμένη και τις καρδιές μας με τη χαρά της Αθανασίας!»

Ο  άγιος της λογοτεχνίας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει για την Παναγία:

«Πηγή μου ζωηφόρος που δροσίζει με το βαθύ ποτάμι με τον νόμο σου τόσες ψυχές, δρόσισε και εμένα, την ψυχή μου. Είσαι εσύ η πόλις του Θεού και ακόμη το αγιασμένο σκήνωμα που ευφραίνονται τα ρεύματα κυλώντος ποταμού. Είθε στην καρδιά μου που έχει στραγγιστεί να δώσει ζωή και δύναμη η χάρη σου».

Ο Άγγελος Σικελιανός στο ποίημα «Ύμνος στην Παναγιά» θα αναφωνήσει: «Στεριές ,νησιά και πέλαγα, μια Κόρη και μια Μάνα η Ελλάδα στην αθάνατη γονατιστή πλαγιά που τρέμει μπρος της η άβυσσο ακούοντας την καμπάνα τα θεόρατα τα μάτια σου στυλώνει Παναγιά!..»

Ο Παλαμάς προσεύχεται μυστικά και γράφει: «Πρόστρεξε, Μυροφόρα Μονάχα Εσένα πίστεψα και λάτρεψα μονάχα Εσένα από τα πρωινά γλυκοχαράματα Κι ως τώρα μεσ’ τα αιματοστάλακτα μιας οργισμένης δύσης Δέσποινα, στήριξέ μ’ Εσύ και μη μ’ αφήσεις.»