"Η εν πολλαίς αμαρτίαις..."

ΚΑΣΣΙΑΝΗ
(του Δημήτρη Μασούρη)

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις…
Λάγνα γυναίκα, Κύριε, στις αμαρτίας το ρύπο,
ριγμένη αγροίκησε βαθιά το θεϊκό σου τύπο
με κλάματα μετάνοιας τη θέση μυροφόρου
πήρε κι αρώματα έφερε στα κράσπεδα του χώρου
μια προσφορά εντάφια στο πάνσεπτό Σου σώμα,
που θα δεχτεί αργότερα το αγιασμένο χώμα.


-Αλίμονο, μονολογεί, γιατί μέσα μου πάθος
Σφοδρό υπάρχει, ο δρόμος μου ήταν για μένα λάθος,
Νύχτα χωρίς αστερισμούς στο βίο ακολασία
Φυλάκισε το είναι μου μια σκλάβα παρουσία.
Μ’ έφε’ ο έρωτας εκεί που φλόγα πυρακτώνει
Ο πόθος ο ανθρώπινος κι όλα τα όντα λιώνει.
Κύριε, απ΄ τη θάλασσα τα κύματα αλμύρα
σε νέφη υψώνεις και αυτά τα δάκρυα πλημμύρα,

ποτάμια τρέχουν από με, πάρε τα ως θυσία
κι απάλλαξέ με απ’ τα δεινά κι απ΄ τη δοκιμασία.
Τα πόδια σου τα άχραντα με πάθος θα φιλήσω,
με τα μαλλιά μου ξέπλεκα εκείνα θα σφουγγίσω.
Τα λόγια τούτα άκουσε στου δειλινού την ώρα
η Εύα στου παράδεισου να ηχούν την ενδοχώρα
και κρύφτηκε απ΄ το φόβο της στο ουράνιο το μάτι.

-Ψυχοσωτήρα, Κύριε, σβήσε το μονοπάτι,
που πήρα άφεγγο, σκληρό, γεμάτο αμαρτίες,
με σάρωσαν όλα στη ζωή πολλές μου οι αιτίες.
Ποιος θα τολμήσει για να δει τ’ άπειρα σφάλματά μου;
Άβυσσος είναι η ψυχή, πλήθος τα κρίματά μου,
Δούλη προστρέχω ανήμπορη, μη με περιφρονήσεις,
Αμέτρητο το έλεος έχεις και μη μ’ αφήσεις…

(Αναδημοσίευση από την «Επιθεώρηση Τέχνης, Γραμμάτων
& Πνευματικού Προβληματισμού Ο ΝΟΥΜΑΣ»