Ε ίναι ο συγγραφέας που, σύμφωνα με τους κριτικούς της εποχής του, «πήρε το διήγημα από τις στάνες και τους λόγγους και το κατέβασε στην πόλη». Ναι, αλλά πού ακριβώς; Ποιο σημείο της πόλης θέλησε να φωτίσει και για ποιους ανθρώπους μίλησε στα έργα του; Πάντως όχι εκείνους των σαλονιών. Εστω αυτούς της μικροαστικής κοινωνίας. Η θεματογραφία του Δημοσθένη Βουτυρά αγκαλιάζει απόκληρους, άτομα του περιθωρίου, σακατεμένους, χαμοκέλες και κρασοπουλειά, μοιραίους και καταφρονεμένους. Ή, όπως στη συγκεκριμένη ανθολογία, ανθρώπους που με το ένα πόδι τους πατούν στη γήινη σκληρή πραγματικότητα και το άλλο το έχουν για να βαδίζουν παρέα με ψυχές που δεν ανήκουν πια στον κόσμο αυτό.


























